De Falklands op herhaling

Van de geschiedenis is weleens gezegd dat die zich herhaalt, eerst als drama, vervolgens als farce. Van de Falklandoorlog is in 1982 al gezegd dat het een farce was, en dat het een zwaktebod was dat een conflict om een paar onbenullige rotsen niet diplomatiek kon worden opgelost.
Welnu, de Argentijnse regering maakt zich ditmaal op om naar de VN te gaan, want de Britse plannen om bij de Malvinas naar olie te gaan boren zouden in strijd zijn met VN-resoluties. De Argentijnen hebben heel Latijns-Amerika achter zich, met een voorhoederol voor hun eigen oliekoning, Hugo Chavez.
Voor Barack Obama geen prettig vooruitzicht. Vorig jaar werd hij door de Latino's als één van hen ontvangen, een voor Washington welkome gewaarwording om nu eens niet van Yankee-imperialisme te worden beschuldigd. Anderzijds zou een keuze tegen de Britten Europa - dat net als de Britten een 'special relationship' met Amerika dacht te hebben die steeds meer op de tocht staat - nog meer het gevoel geven niet meer mee te tellen.
De echte Falklandoorlog in 1982 geldt als het beginpunt van de vriendschap tussen Ronald Reagan en Margaret Thatcher waarmee het Westen het tij in de Koude Oorlog wist te keren. We moeten echter niet vergeten dat Washington toen eerst ook aarzelde voor wie het moest kiezen.
Alexander Haig, de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken die afgelopen week op 85-jarige leeftijd overleed, had destijds een voorkeur voor de Zuid-Amerikanen, per slot van rekening de achtertuin van Washington.
Kortom, de Falklands staan voor iets groters en kunnen opnieuw tot lakmoesproef uitgroeien. Maar vanwege de deelname van Argentinië, een operetteland dat zichzelf permanent in de voet schiet, lijkt een farce verzekerd.

Bron(nen): The Times