"Waneer stap je verdomme eindelijk op?"

Hij was in de war van het falen van de inval, van de afbrokkelende steun en van het oplopende dodental. Dat staat te lezen in een boek van een Observer-journalist dat morgen verschijnt. Hij was zo in de war dat hij af en toe black outs had, zei hij tegen vrienden en hij sliep slecht, om wadend in het zweet wakker te worden. Gordon Brown begin zich na de aankondiging van Tony Blair voor te bereiden op wat hij altijd had gewild: leider van het land worden. Maar hij was te vroeg. Blairs vrouw Cherie vond niet dat Blair moest aftreden, en zeker niet ten gunste van Gordon Brown, aan wie zij een nog grotere hekel had dan Blair zelf. Het plan werd teruggedraaid tot razernij van Brown. Die stond een keer ten overstaan van velen als een razende tiener op Downingstreet 10 te schreeuwen: "Waneer stap je verdomme eindelijk op?' Later, zo bleek. Veel later. Hij leidde Labour in 2005 naar de derde verkiezingsoverwinning op rij en stapte pas in 2008 op.

Bron(nen): The Observer