Gordon Brown werd verteerd door ambitie

'Political lives always end in failure,' aldus een gezegde en daar moet Roy Hattersley, een oud-Labour politicus, aan denken als hij nu stilstaat bij de loopbaan van Gordon Brown. Want wat is die man te pakken genomen: door de kranten, door zijn vijanden en uiteindelijk ook door zijn partijgenoten.
Niet eerder, zo beweert Hattersley, is een politicus zo snel en zo diep gevallen. En dat overkomt dat uitgerekend de man die de 'most successful Chancellor in history' heette te zijn. Hij werd de premier die Groot-Brittannie met een recordschuld opzadelde en die zijn partij - eerder nog voorzien van een nieuw kiezersmandaat toen Tony Blair aan de leiding stond - in korte tijd decimeerde en ervoor zorgde dat de Conservatieven de wind in de zeilen kregen. En toch... Brown had de kwaliteiten om een groot premier te worden. Hij was, zo herinnert Hattersley zich, de meest briljante jonge parlementariër die op enig moment in Westminster arriveerde: erudiet, eloquent, intellectueel zeer ontwikkeld, aimabel en voorzien van radicale socialistische ideeën. Jammer alleen dat hij ook werd verteerd door onzekerheid en tegelijk door blinde ambitie. Het zou weleens kunnen dat Brown in een verkeerde tijd in de spotlights kwam te staan. Hij is niet iemand van het tv-tijdperk en de wereld van uiterlijkheden interesseert hem veel minder dan de inhoud. Ook als hij weer eens voor de meest onbenullige vragen in het Lagerhuis moest verschijnen, kon hij zijn minachting voor dit soort gebruiken niet onderdrukken en zoiets valt in deze tijden slecht. De rol van een celeb paste hem niet echt. Maar wat wilde hij graag premier worden, al jarenlang. Zelfs Blair - toch niet zonder ambitie - heeft zich weleens laten ontvallen dat Brown nog veel meer aandrang had dan hijzelf om zich in Downing Street nr 10 te vestigen... Het was gewoon een obsessie. Eenmaal premier, is Brown zichzelf als het ware kwijtgeraakt. Hij versteende en pas de laatste dagen van de campagne vond hij zichzelf terug, en predikte met passie voor een betere, meer rechtvaardige wereld waarin hij altijd had geloofd. En gekgenoeg kwam dat moment nadat hij zich zo gruwelijk had vergaloppeerd met dat vrouwtje dat hij achter haar rug om beschimpte. Maar toen was het al te laat. En kon hij worden afgedankt.
Lees bijgaand stuk in The Times, het is goed en in zekere zin zeldzaam.
De tweede link voert naar een stuk uit The Daily Telegraph - met de hoogte- en dieptepunten uit Browns loopbaan.

Bron(nen): The Times The Daily Telegraph