‘Het wordt tijd voor de terugkeer van de guillotine’
Na de gruwelijke terechtstelling in Oklahoma, waar de veroordeelde er drie kwartier over deed om dood te gaan, woedt in de VS de discussie over de doodstraf.
The Atlantic vraagt zich af of het niet tijd wordt voor de herintroductie van de guillotine. Hij werd ooit afgeschaft omdat hij barbaars zou zijn. En het is inderdaad een bloedigere vertoning als iemands hoofd wordt afgehakt. Maar het lijden van de veroordeelde duurt uitermate kort: minder dan een seconde.
De middelen die de Amerikaanse overheid sindsdien inzet om mensen te doden doen er allemaal langer over. Op de elektrische stoel werden mensen gekookt, zodat ze stierven. Bij de gaskamers duurt het minuten voor iemand dood is. En de humaanste vorm van alle, het inspuiten van gif, heeft nu wederom bewezen tot een lange doodstrijd te kunnen leiden.
Vandaar het pleidooi van The Atlantic: Leve de guillotine.
Bron(nen): The Atlantic
Ik heb ooit eens een documetaire gezien over lagedrukkamers zoals bij de training voor vliegers worden gebruikt. De presentator was proefpersoon voor een demonstratie van de effecten van lage druk. Er werd opgemerkt dat het een hele prettige dood zou zijn omdat de persoon eerst ‘high’ wordt door het zuurstofgebrek. Daarna treedt bewusteloosheid in en spoedig daarna de dood. Het was bij de BBC geloof ik en de proef werd gedaan in Nederland bij het NLRGC in Soesterberg.
Een andere optie is om een kamer geleidelijk te vullen met CO2. Dat schijnt vergelijkbare effecten te hebben als een lagedrukkamer. Deze methode is weleens voorgesteld om dieren te euthanaseren. Ik weet niet of het ook toegepast wordt.
Ik heb in die kamer in Soesterberg gezeten. Ik moest van die sommetjes maken en je hebt eigenlijk helemaal niet door dat je zuurstofgebrek hebt en begint langzaam verward in slaap te sukkelen. Wij kregen tijdig een zuurstofmasker opgezet maar ik kan me voorstellen dat dit een hele prettige dood is. Je sukkelt langzaam in slaap om nooit meer wakker te worden.
(in antwoord op kletsmajoor)Er zijn ook ideeën voor een zelfmoordachtbaan waarin de druk / g-krachten langzaam worden opgebouwd zodat je buiten westen raakt en vervolgens sterft. Wellicht is dat ook nog een idee 😉
(in antwoord op kletsmajoor)Ja tuurlijk, onthoofden die hap. Sinds 1286 is de mensheid qua beschaving toch niets gegroeid.
Het is een beetje een vreemde kwestie met nog vreemdere oplossingen: hoe maak je iemand dood? Eerste vraag is natuurlijk, moet je dat uberhaupt willen?
En dan, als je besluit dat het nodig is, moet dit op een vriendelijke, op een confronterende manier, op een ethisch verantwoorde manier, of gewoon zo snel mogelijk? In feite is levenslang (echt levenlang) ook doodstraf, omdat je uiteindelijk toch sterft in gevangenschap, en is een uitermate langzaam proces. Toch word deze vorm vaak verkozen in het buitenland. Dus het hoeft niet persee snel. Wat mensen (andere mensen dus) wel belangrijk vinden is dat het netjes / clean gebeurt. Dat na de dood het slachtoffer nog “heel” is, en getoond kan worden aan nabestaanden en publiek. Daarom is vergassing wel populair. Als je de dood wilt verzachten zou je inderdaad iemand eerst “high” kunnen maken. Dan rijst wel de vraag: wordt de straf dan niet te vriendelijk? Een groot nadeel van de doodsstraf is dat de gestrafde er na voltrekking er eigenlijk geen last meer van heeft. Veel zwaargestraften zouden deze uitweg wel zien zitten.
Ikzelf heb altijd verwondering gehad voor de vele uitgekookte manieren waarop in de VS mensen ter dood worden gebracht. Het is zo’n vreemde straf. Een straf die eigenlijk geen straf is, omdat de veroordeelde het toch nooit kan navertellen. Het is eerder een afschrikmiddel.
Ik wil niet zeggen dat het altijd onterecht is, er zijn in de geschiedenis van de mensheid voldoende situaties geweest waarin het doden van anderen serieus te overwegen was. Maar noem het geen straf, het is een liquidatie, een opruiming. De dood is het einde van de straf, een boodschap “met jou kunnen we niet verder”. Straffen doe je om iemand nog een kans te geven, de dood is een afrekening, de ultieme uitsluiting.
En als je iemand zwaar wilt straffen, dan zijn er veel moeilijker dingen denkbaar dan het beeindigen van iemands leven. Confronteer de gestrafte met zichzelf en zijn daden. Laat hem zichzelf tegenkomen
“Het is zo’n vreemde straf. Een straf die eigenlijk geen straf is,
omdat de veroordeelde het toch nooit kan navertellen. Het is eerder een
afschrikmiddel”
Ik zie het zelf niet als een straf of als een afschrikmiddel. Ik zie het als een middel om de samenleving zowel te beschermen als om een hoofdstuk af te sluiten voor slachtoffers. En voor die doeleinden is de doodstraf zeer geschikt.
(in antwoord op input@nu)Toch wordt deze vorm vaak gebruikt in het buitenland?
(in antwoord op input@nu)Niet correct. Er zijn maar twee landen op aarde waar een levenslange gevangenisstraf echt levenslang duurt: De Verenigde Staten en… Nederland!
Er is maar één piepklein argument om tegen de doodstraf te zijn en dit betreft niet eens de soms extreem-pijnvolle manier waarop het leven van een veroordeelde moordenaar (bijv.) is beëindigd. In dit opzicht is ‘technisch gesproken’ de guillotine zeker de ‘beste’ oplossing hiervoor.
Maar stel dat een opgelegd doodvonnis een DWALING blijkt te zijn, en dit is dan meestal na een poos. Dan is dus het leven van een ten onrechte veroordeelde ten onrechte beëindigd. Die blunder kan dus niet meer ‘gerepareerd’ worden omdat de betroffene er gewoon niet meer is. Daarom slechts dus: géén doodstraf.
Gevangenisstraffen kunnen ook niet gerepareerd worden. Je kan niet 10 jaar van je leven terug krijgen.
Het ‘justitiële dwaling’ argument is een gigantisch drogargument als het om de doodstraf gaat. In elk juridisch systeem zullen dwalingen zitten, dat staat los van de straf die er gegeven wordt.
Verder sterven er mensen in cellen, dus sterven er ook onschuldigen in de cel. Ook dan is hun straf definitief. Dan ook maar geen cel straffen meer?
(in antwoord op Kees Cornelder)De guillotine is het antwoord niet; wel snel maar veroorzaakt een enorme kliederboel. Er is ooit een enquete geweest onder Amerikanen of de voltrekking van de doodstraf pijnlijk moest zijn. De meerderheid zei ja, want dan weet de dader alsnog aan den lijve wat hij misdreven heeft. Vandaar dat de terechtstelling per injectie nog steeds zo omslachtig is, en dat de elektrische stoel ook geen pretje was. Het kan zo veel netter. Wie ooit in een ziekenhuis op een operatietafel gelegen heeft weet hoe soepel het wegzakken in een narcose gaat. Doe dat met een terdoodveroordeelde en je kunt hem/haar onder narcose op de meest “schone” manier ter dood brengen. Alternatieven zouden kunnen zijn een lagedrukkamer of een kamer die gevuld wordt met koolmonoxide; dat heeft allebei ongeveer dezelfde uitwerking en geeft weinig rommel. Maar ja, dan lijdt de gestrafte weer niet genoeg, terwijl dat van oudsher een vorm van vergelding is: draai om de oren, tik met de lineaal op de vingers, pak slaag, geseling, vierendelen enz.