Ik zal niet snel meer denken, dat valt vast mee met Marokkaanse jongeren"

Diederik Samsom is in het geheim al bijna een jaar straatcoach. En hij bezoekt families met onmogelijke zonen, om de ouders wakker te schudden. Gezinsinterventiemedewerker heet dat. Het kost hem 10 tot 12 uur per week, regelmatig loopt hij tot 2 uur ’s nachts door Amsterdam. En 'ze' blijken gelijk te hebben: met die Marokkanen valt weinig te beginnen. „Het klopt dat het vooral Marokkanen zijn. Deze jongens hebben een etnisch monopolie op dit soort overlast gekregen. Dat is de Ground Zero van het integratiedebat geworden. Maar met de islam heeft het geen bal te maken. Hoe geloviger hoe minder last je van ze hebt, zegt hij in NRC. Volgens het Kamerlid faalt de normale hulpverlening voor deze jongens. Alleen door deze overlast aan te pakken herstelt het maatschappelijk vertrouwen zich. Dat moet gebeuren door een „lichamelijke of verbale draai om de oren”. Niet alleen door ouders of politieagenten, maar ook door andere volwassenen in de wijk.

Klassieke hulpverlening voor overlastgevers en hun gezinnen levert volgens Samsom niets op: „Er is veel coördinatie tussen alle instanties, maar die jongens merken er niets van.”

Als de jongens eenmaal in het zicht van de politie komen, zegt het Kamerlid, is het al te laat. En de hulpverlening die dan op gang komt, helpt ook niet: „Je moet voorkomen dat ze bij justitie komen, want dan moeten er een psycholoog en advocaat bij. De telefoonschuld wordt gesaneerd, een cursus gebrekkig concentratievermogen. En dan gebeurt er met die jongens niets meer.” Het Kamerlid beschrijft de „onthutsende ervaring” dat deze jongens zich onaantastbaar wanen, en dat vaak ook zijn. „Ik zal niet zo snel meer denken, dat valt vast mee, als mensen klagen over overlast.”

Bron(nen): NRC Betaald