Moeder was gelukzoeker: Waarom Mauro naar luilekkerland Nederland werd gestuurd

In Angola stond Nederland ten tijde van de komst van Mauro bekend als luilekkerland. En veel mensen met geld zetten hun kind graag op het vliegtuig naar dit paradijs van gratis alles. Succesverhalen van pioniers, over gratis onderwijs en huisvesting, maakten dat ouders uit de relatief rijke middenklasse hun kinderen voor een opleiding naar Nederland stuurden.

'Angolese jongeren zien Nederland als paradijs', kopte de Volkskrant in 2002 op de voorpagina. In de reportage komen jongeren aan het woord die hun treurige geboorteland maar wat graag zouden verruilen voor 'Holanda', waar eten, kleding, zorg en scholing gratis zouden zijn. 'In de hoofdstad Luanda was het op een gegeven moment een hype. iedereen vertelde elkaar verhalen over Nederland,' zegt criminoloog Van Wijk in de Volkskrant

Van Wijk onderzocht waarom rond de eeuwwisseling een enorme piek ontstond in het aantal Angolese asielzoekers, vaak alleenstaande minderjarigen. Enerzijds was het land in burgeroorlog. 'De groep die kinderen op het vliegtuig zette, bestond voor een belangrijk deel uit ouders uit de middenklasse, die in Luanda relatief weinig last hadden van de oorlog, schrijft de Volkskrant.' Succesverhalen van pioniers brachten de stroom op gang: in 2003, het jaar waarin Mauro binnenkwam, verbleven er rond de 4.500 Angolese alleenstaande minderjarige asielzoekers (ama's) in Nederland.