Wat we kunnen leren van de wethouder van Deventer
Wethouder De Jager in Deventer heeft laten zien wat er de komende jaren gaat gebeuren als gemeenten over het lot gaan van zorgbehoevende bejaarden. De rijksoverheid gaat die taak afstoten aan de gemeenten. En wat er minstens zal gebeuren is dat je beter oud kan zijn in de ene gemeente dan in de andere.
Wethouder Margriet de Jager liet dat bij Nieuwsuur zien. Zij kondigde aan dat in Deventer werklozen gedwongen gingen worden bejaarden te gaan helpen. Met boodschappen doen, maar ook met medische taken.
Het voorstel is zo extreem dat het de wethouder bijna haar baan kostte. Een motie van wantrouwen was ingediend door de SP en kreeg steun van de hele oppositie, maar niet van de collegepartijen PvdA, D66, VVD en Deventer Belang. Van die laatste partij is De Jager zelf lid. Een motie van treurnis, ingediend door de PvdA, werd wel aangenomen. Daarin spreekt de gemeenteraad zijn teleurstelling uit over de uitspraken van de wethouder, zonder daaraan consequenties te verbinden voor haar positie.
In Deventer gaan onwillige werklozen dus geen bejaarden treiteren. Maar de toon is gezet. In het hele land gaan ijverige politici nadenken over besparingen op bejaarden. Er zullen dus nog meer verrassingen komen.
Haar optreden gezien. Van een ongelooflijke triestheid.
En dat beslist over leven en welzijn van hulpbehoevende mensen.
Let wel, Nederland zit vol met dit soort wethouders, te dom om te poepen maar als trekpop van een politiek systeem goed op hun plaats.
Schiet mij maar af als ik 67 word of als ik voor die tijd na mijn 60e arbeidsongeschikt of werkeloos word, leven boven de 60 is geen pretje meer.
En ik hou mijn hart vast voor de Jeugdzorg, denk dat daar hetzelfde zal gebeuren als met de zorg voor ouderen. Politici die denken dat het kan worden ingevuld als tijdverdrijf of hobby, terwijl het deskundig werk is. Zorg dat alleen de administratieve lasten verminderen, maar bewaak toch de zorgvuldigheid.
Niets aan de hand. De democratie functioneerde prima in Deventer. Het malle voorstel is meteen van tafel geveegd.
Zorg en hulp zou moeten worden gegeven door mensen die betrokken zijn, ofwel door hun roeping (mensen die er voor kiezen om in de zorg te werken) ofwel door hun sociale band met de hulpvrager.
Buitenstaanders dwingen een ander blijvende hulp te verlenen gaat niet werken, zeker als ze daar ook niet voor beloond worden. Afgezien van dat ze niet professioneel zijn, is vooral bij het werken met mensen de eigen motivatie onmisbaar.
Dat had deze mevrouw toch kunnen weten?
Het is een bekende manier om een plan af te fakkelen. In dit geval het plan om uitkeringsontvangers wat werkzaamheden uit te laten voeren.
Je laat een extreem slechte waardeloze karikatuurachtig voorbeeld zien van de zogenaamde consequenties, in dit geval dat je werklozen ouderen gaat laten wassen, zodat je op die manier het hele oorspronkelijke plan af kunt schieten.