Inburgeren in Zwitserland? Even geduld a.u.b.

Als het gaat om gastvrijheid jegens immigranten, kunnen Zwitsers nog wat van Nederland leren. Dat mag blijken uit een artikel dat vandaag in de Neue Zürcher Zeitung staat. Een 57-jarige Turk - laten we hem Ali noemen - kwam in 1990 naar Zwitserland en vroeg asiel aan. Op dat moment was hij met een Turkse getrouwd en de trotse vader van vier kinderen. In maart 1993 werd het asielverzoek afgewezen en werd Ali vriendelijk verzocht het land te verlaten. Op de valreep scheidde hij van zijn Turkse liefje en trouwde met een Zwitserse vrouw, goed voor de begeerde verblijfsvergunning. In 2000 heette zijn inburgering voltooid en ontving hij zijn paspoort, niet nadat het paar had gemeld een stabiele verhouding te hebben en dat er geen zicht was op echtscheiding of andersoortige malheur. Maar verdomd, het leven zit vol verrassingen, en zes maanden later verliet de Zwitserse vrouw de echtelijke woning, waarna korte tijd later het nog jonge huwelijk werd ontbonden. Omdat Ali nu wel erg alleen was, diende hij een verzoek in tot gezinshereniging voor wat betreft twee van de vier kinderen uit zijn eerste huwelijk. De immigratiedienst van de kanton Luzern was niet helemaal gerust op het hoge tempo waarmee hij zijn tweede huwelijk had beëindigd, ging nog eens goed bij Ali kijken, en nam hem zijn paspoort af. Natuurlijk legde Ali zich hier niet bij neer en ging hij in beroep bij het Zwitserse Bundesverwaltungsgericht. Deze instantie boog zich eveneens over de casus en kwam tot het inzicht dat Ali zich na het in ontvangst nemen van zijn paspoort bijzonder kortaangebonden had gedragen jegens zijn Zwitserse vrouw. Soms had hij haar zelfs ruw behandeld. Zwitserland was een beetje klaar met Ali en nu is hij zijn paspoort definitief kwijt.

Bron(nen): Neue Zürcher Zeitung