Vintage Honda

Als mensen over hun favoriete muziek beginnen, weet je het meestal wel. Ik bedoel: dan weet je meestal wel hoe oud ze zijn; en dat die favoriete muziek ergens uit hun jeugdjaren stamt. Op Slate schrijft Tim Wu over zijn eerste motorfiets, een Honda uit de jaren zeventig - het bleek een liefde niet nooit meer overging. Hij moest hem ooit met een kicksarter aantrappen (wordt inmiddels erg afgeraden, als de starter onverwacht omhoog komt, heb je een gebroken voet), reed erop weg en ontdekte een van de dingen die hem het meest gelukkig maakten: motorrijden. In de VS, zo zegt Wu, zie je eigenlijk nog veel van deze machines van 30 à 40 jaar oud op de weg en ze tuffen maar voort. Hij beweert dat deze fietsen uit de zestiger en zeventiger jaren zowat de mooiste zijn de er ooit zijn gefabriceerd. Uitgangspunt was de klassieke Britser motorfiets en daar heeft Honda zijn oosterse invloeden aan toegevoegd - noem het een fusionbike. Hij is volgens Wu helemaal ready to go, ja eigenlijk is dit de naked bike avant la lettre; zo worden motoren genoemd waar je gewoon met het blote oog aan kunt zien hoe alles functioneert - hier een aandrijfketting, daar de gashandle en verderop het oliereservoir. Ook het goddelijke geluid van dit oude raspaardje wordt geroemd - het is luid en doet volgens de auteur denken aan de rotors van een helicopter: thuck, thuck, thuck, thuck, thuck, thuck, thuck, thuck. Natuurlijk- dat hoort gewoon bij het genre - gaat Wu op enig moment afgeven op moderne motoren. Ze zijn te gladjes, er zit teveel plastic aan de carrosserie en ze starten altijd! Ja, vooral dat laatste zal door de rijders wel als een groot probleem worden ervaren... Wu beledigt hiermee het hele moderne motorgebeuren, want motoren worden immers alleen maar mooier en beter en sterker - zoals dat voor nagenoeg alles geldt wat de industrie voortbrengt; wie kan daar in godsnaam iets op tegen hebben? Enfin, hij schreef een liefdevol stuk over een bijzondere motorfiets. Maakte daarbij onmiskenbaar duidelijk dat motorrijden en geluk veel met elkaar van doen hebben. En liet ongemerkt weten dat hij, afgaande op zijn gemopper, al enigszins op leeftijd is.

Bron(nen): Slate