Het is niet helemaal eerlijk ten opzichte van onze Franse collega's van Le Monde, Libération en Le Figaro die ongetwijfeld precies doen wat de CAO hen voorschrijft, maar de beste artikelen over Frankrijk staan doorgaans in... The Times, afkomstig uit Londen.
Een van hun allerbeste reporters heet Charles Bremner en wie wil weten hoe het leven in Frankrijk verloopt hoeft geen stap te verzetten. Met precies de juste dosis kwaadaardigheid blogt Bremner bijna dagelijks over wat hem vanuit zijn Parijse veste allemaal opvalt.
Dat leidde gisteren tot het bijzonder smakelijke hapje over de filosoof Bernard-Henry Lévy die zijn lezerspubliek poogde op te lichten en daarbij tegen de lamp liep, en vandaag buigt Bremner zich over een nog veel belangrijker zaak, namelijk de neergang van het Franse café. Alleen al vorig jaar sloten 2.000 cafés hun deuren in Parijs en op Ile de France - de wijdere Parijse regio. De rest van het grote land vertoont een vergelijkbare trend. Telde Franrkijk in de jaren zestig nog zo'n 200.000 cafés, nu zijn het er nog slechts 30.000. De 'bistrot du coin' heeft een beetje afgedaan.
In veel dorpen is het dorpse leven in het dorpse centrum vaak geheel verdwenen. De bevolking trok weg en degenen die overbleven gingen hun boodschapen doen in 'la grande surface', de weidewinkel verderop waar 'alles' te koop is, inclusief goedkope benzine. Achteraf mag wel worden gezegd dat het dorpse leven zo onherstelbaar is vernield. In menig klein plaatsje zult u nog vergeefs naar een plekje zoeken om iets eenvoudigs te eten en/of te drinken. In de stad ging het ook bergafwaarts met de kleine zaakjes (flipperkast, chagrijnig echtpaar achter de bar, vieze vloer, stinktoilet) die concurrentie kregen van modernere gelegenheden waar het stadsbewoner net iets liever ging lunchen.
Ook het bekende tijdstip voor het nemen van een apéro kwam onder druk te staan, nu steeds meer mensen na het werk drukke bezigheden hebben, zoals kinderen van de creche ophalen. Dat steeds minder bistrots een vergunning kregen om sigaretten te verkopen, hielp ook al niet. Alles bij elkaar hebben we het misschien wel over een natuurverschijnsel. Inmiddels gaan er stemmen op in de politiek om de bistrot te redden, want dat iets zomaar verandert is voor menige Fransman onacceptabel. Kijk daarom niet gek op als deze reddingactie nog gaat plaatsvinden ook. Want in Franrijk is de politiek de baas van alles, het caféleven niet uitgezonderd.
Een van hun allerbeste reporters heet Charles Bremner en wie wil weten hoe het leven in Frankrijk verloopt hoeft geen stap te verzetten. Met precies de juste dosis kwaadaardigheid blogt Bremner bijna dagelijks over wat hem vanuit zijn Parijse veste allemaal opvalt.
Dat leidde gisteren tot het bijzonder smakelijke hapje over de filosoof Bernard-Henry Lévy die zijn lezerspubliek poogde op te lichten en daarbij tegen de lamp liep, en vandaag buigt Bremner zich over een nog veel belangrijker zaak, namelijk de neergang van het Franse café. Alleen al vorig jaar sloten 2.000 cafés hun deuren in Parijs en op Ile de France - de wijdere Parijse regio. De rest van het grote land vertoont een vergelijkbare trend. Telde Franrkijk in de jaren zestig nog zo'n 200.000 cafés, nu zijn het er nog slechts 30.000. De 'bistrot du coin' heeft een beetje afgedaan.
In veel dorpen is het dorpse leven in het dorpse centrum vaak geheel verdwenen. De bevolking trok weg en degenen die overbleven gingen hun boodschapen doen in 'la grande surface', de weidewinkel verderop waar 'alles' te koop is, inclusief goedkope benzine. Achteraf mag wel worden gezegd dat het dorpse leven zo onherstelbaar is vernield. In menig klein plaatsje zult u nog vergeefs naar een plekje zoeken om iets eenvoudigs te eten en/of te drinken. In de stad ging het ook bergafwaarts met de kleine zaakjes (flipperkast, chagrijnig echtpaar achter de bar, vieze vloer, stinktoilet) die concurrentie kregen van modernere gelegenheden waar het stadsbewoner net iets liever ging lunchen.
Ook het bekende tijdstip voor het nemen van een apéro kwam onder druk te staan, nu steeds meer mensen na het werk drukke bezigheden hebben, zoals kinderen van de creche ophalen. Dat steeds minder bistrots een vergunning kregen om sigaretten te verkopen, hielp ook al niet. Alles bij elkaar hebben we het misschien wel over een natuurverschijnsel. Inmiddels gaan er stemmen op in de politiek om de bistrot te redden, want dat iets zomaar verandert is voor menige Fransman onacceptabel. Kijk daarom niet gek op als deze reddingactie nog gaat plaatsvinden ook. Want in Franrijk is de politiek de baas van alles, het caféleven niet uitgezonderd.
Bron(nen): The Times Bernard-Henri Lévy
POPULAIR NIEUWS
Hoe vaak moet je je lakens wassen?
Wat je moet doen om de dodelijkste vorm van huidkanker niet te krijgen
Jongeren VVD zeggen geschokt te zijn van het feitenvrije populisme van VVD-leider Yesilgoz
Veelgebruikte zoetstof (E961) lijkt schadelijk voor darmen: 'Kan leiden tot ernstige gezondheidsproblemen'
Nederlandse Nina (28) klapt uit de school: Zo werkt de mysterieuze 'celebrity-datingapp' Raya
