Dit is Laurentien

Zeer interessant interview met Katinka Dittrich in De Groene Amsterdammer, in de jaren 80 directeur van het in Amsterdam gevestigde Goethe-Institut. Destijds timmerde ze flink aan de weg en Nederlanders stonden zo als het ware oog in oog met een 'normale' Duitser - die bleken dus toch te bestaan. Met de jaren veranderde zo iets aan het beeld van de gehate Duitser, en leerde menige Nederlander dankzij Dittrich ook iets meer over de - om met Koos Tak te spreken - 'barre jaren '40-'45.' En bleek destijds toch niet iedereen in het verzet te hebben gezeten. Dittrich was een flamboyante verschijning en zogenaamde Amsterdamse intellectuelen verkeerden dan ook graag in haar omgeving. Als we nu lezen dat zelfs Ed van Thijn destijds Duitse conversatielessen bij Dittrich nam, denkt Welingelichte Kringen bij zichzelf: wilde Ed echt zo graag Duits leren, of...? Hoe dan ook, Dittrich was zo verstandig in het huwelijk te treden met de bekende criminoloog Koos van Weringh en na enkele Amsterdamse jaren vertrok in 1986 om de Duitse belangen in Moskou te behartigen. Ook vanuit den vreemde bleven de banden met Nederland intact en had ze zitting in menige culturele organisatie, onndermeer als voorzitter van de befaamde European Cultural Foundation. Deels ontvangt deze instelling gelden van het Prins Bernhard Cultuurfonds, reden waarom een lid van de koninklijke familie aan het bestuur is toegevoegd. Jarenlang was dat prinses Margriet en dat ging goed, want deze kende haar plaats.
Maar op enig moment werd ze vervangen door prinses Petra, beter bekend als Laurentien, en toen had je de poppen aan het dansen. Niet gehinderd door enige culturele kennis, begon ze haar stempel op de organisatie te drukken en duldde daarbij nauwelijks tegenspraak van de overige bestuursleden. "De prinses wenste over alles mee te beslissen - tegen de statuten in," aldus Dittrich. En als daarvan iets werd gezegd? "Statutes are boring," was dan de reactie. Ze behandelde de anderen 'wie den letzten Dreck' en zag er bijvoorbeeld geen been in haar collega-bestuurders 's ochtends om 8 uur bij haar aan huis op te trommelen. Opdat niemand nog twijfelde wie hier de lakens uitdeelde. Als iemand verzuimt haar in documenten aan te duiden als 'HRH' (Her Royal Highness) volgt uiteraard een bitter verwijt. Op enig moment stapt Dittrich op, al snel gevolgd door Morris Tabaksblat die er evenmin trek in heeft zich nog langer door prinses Petra te laten schofferen.
Zat er niets anders op? Nee, zegt Dittrich in De Groene Amsterdammer, "de Nederlandse monarchie is onaantastbaar."
Wat we hier te lezen krijgen is zeer ongebruikelijk. Achter de schermen klagen vooraanstaande landgenoten voortdurend over de afschuwelijke behandeling die ze krijgen van leden van het koningshuis, met die Oranjes is eigenlijk geen land te bezeilen, is een veelgehoord commentaar. Maar wat hier gebeurt, iemand zegt het open en bloot, is nagenoeg uniek.

Bron: De Groene Amsterdammer. Het artikel is slechts voor abonnees online beschikbaar.

Bron(nen): De Groene Amsterdammer