Waarom de scholen in Italië zo bijzonder zijn

U doet er goed aan geen al te hoge dunk te hebben van de kwaliteit van het Italiaanse staatsapparaat en het artikel van ene Francis X. Rocca, dat nu in The Wall Street Journal staat, doet weinig om u op andere gedachten te brengen.
Zo is staken onder Italiaanse leraren een vertrouwde bezigheid, liefst op vrijdag, want behalve bezwaren kenbaar maken tegen allerhande maatregelen levert dat ook een lekker lang weekend op.
Dat Italiaanse onderwijs komt er trouwens bekaaid vanaf in vergelijkende onderzoeken, waar de resultaten van verschillende landen op een rijtje worden gezet, en er zijn zelfs scholen waar de ouders voor het toiletpapier moeten zorgen. Buitenlanders in Italië brengen hun kinderen dan ook bij voorkeur naar de internationale scholen die ter beschikking staan en zijn daar als het ware gevrijwaard van de ellende die op staatsscholen gangbaar is. Maar deze Rocco is daar inmiddels anders over gaan denken.
De pedagogiek bevindt zich in Italië namelijk nog in een prehistorisch stadium: er moet op school veel uit het hoofd worden geleerd. Allerhande moderne fratsen over de hoogst individuele kwaliteiten van al die verschillende kinderen zijn non-existent. En je hebt als ouder ook niet om de haverklap afspraken met leraren die je vertellen hoe het er met je kind voorstaat en wat de laatste inzichten zijn. Gewoon alles zoveel mogelijk uit je kop leren. Elders zou de kinderbescherming waarschijnlijk in het geweer komen, maar in Rome is zoiets volstrekt normaal. Noem het desnoods klassiek.

Bron(nen): The Wall Street Journal