Armoede bij de chique van Laren
Ook de bewoners van villa’s in het Gooi lijden onder de crisis. Ook daar zijn banen verloren en ook daar zijn de dure villa's onverkoopbaar. De schaamte en schroom zijn hier echter zoveel groter dan de wil om hulp, dat het steeds vaker faliekant misgaat, bericht De Telegraaf. Sommige drama’s hou je niet verborgen, weet men inmiddels ook in het chique Laren. De hockeyclub in grote financiële problemen, een ex-topbankier die vrouw en dochter vermoordt en daarna de hand aan zichzelf slaat. Het was afgelopen weken groot nieuws. Hulpverleners in het Gooi kennen het leed achter de voordeuren, maar voelen zich machteloos.
Onlangs nog kwam een echtpaar huilend het raadhuis van Laren binnen. Ze leefden van het snelle geld, raakten hun werk kwijt en wachtten in hun peperdure woning maandenlang tot het schip met poen vanzelf weer binnen zou varen.
„Maar dat gebeurde natuurlijk niet. Toen ze eindelijk aan de bel trokken, was het eigenlijk te laat. Ze waren hun huis al uitgezet”, zegt Brechje Binckhorst, beleidsregisseur bij de gemeente tegen De Telegraaf.
Wim van der Zwaan, wethouder in Laren: „Je ziet het niet aan de buitenkant. De schone schijn ophouden, is hier een hardnekkig probleem. Er zijn mensen die een SUV op de oprit hebben staan, waar helemaal geen benzine inzit.” Hij maakt zich vooral zorgen om de kinderen van de in een financiële val geraakte dorpsgenoten. Zij moeten van voetbal en hockey af. Kunnen niet meer mee naar schooluitjes en worden op hun verjaardag ziek gemeld, omdat mama niet durft toe te geven dat ze geen geld meer heeft om mee te doen met de traktatiehysterie. „Als er financiële problemen zijn, nemen de spanningen achter de voordeuren toe. We hebben in onze gemeente dan ook relatief veel huiselijk geweld. Het aantal incidenten waarbij de burgemeester moet overgaan tot gedwongen uithuisplaatsingen, neemt toe.”
De gemeente heeft bovendien een vermoeden dat steeds meer echtparen allang uit elkaar zijn, maar noodgedwongen in dezelfde onverkoopbare villa bivakkeren. En dat komt de sfeer veelal ook niet ten goede.
Ook bij het Leger des Heils in Hilversum weten ze: hulp wordt te laat gevraagd. Het probleem daarbij is dat zaken onnodig uit de hand lopen. „We komen bij ons korps regelmatig Gooise mensen tegen die aan de grond zijn geraakt. Deze groep komt echter al met zoveel moeite over de drempel, dat wij er heel lang over doen voor we hun vertrouwen hebben gewonnen en ze ons iets van hun problemen willen vertellen”, zegt korpsofficier Dini Veenendaal.
Bij de Lidl in Eemnes is het in ieder geval druk. Op vrijdagochtend om kwart over acht parkeren Gooise vrouwen hun Range Rovers op de gratis parkeerplaats om als eerste de budgetwinkel binnen te stappen. „Ze willen natuurlijk niet gezien worden”, vertelt caissière Margot van Roode. Met grote zwarte zonnebrillen en pantersjaaltjes tot onder hun neus struinen ze schichtig door de paden. „Zogenaamd omdat de zalm bij ons zo goed is, maar eenmaal bij de kassa is de bult op de wagen zo hoog, dat er geen paaseitje meer bij kan.”
Maar elke maand zo rond de twintigste ontstaan ook bij deze chique Lidl-gangers de pinproblemen. „Dames met enorme Coco Chanel-oorbellen in, die dan voor mijn kassa de ene na de andere smoes verzinnen waarom hun bankpas het niet meer doet. Terwijl ik op mijn schermpje gewoon zie dat het saldo niet toereikend is. Opgeblazen flauwekul.”
Bron(nen): Der Telegraaf
Gelogen want uit “Der Telegraaf”, maar het zal wel troost bieden aan de lezers van het vod.
Net het echte arbeiders leven.
De kern van het probleem is tragisch,Vallen op de zandgrond van grote hoogte.
De schaamte en schuldgevoelens zijn eveneens giga groot in die streek.In dorpen kwam geweld, mishandeling, verwaarlozing bij vrouw en kinderen in giga xxxx hoeveelheden vroeger ook voor, feesten, vrijen met je buurman, alcohol, lachen etc. Politie kwam wel eens thuis maar deed niets. Gezinnen hadden niets te eten, geen kleren,niet betalen hockeyclub, tandarts, onderbroeken van opa en oma aan. Geen beurs, wel particuliere fondsen die deze kinderen studie- leefgeld gaven.Veel leed ook, je zag soms iemand een 1/2 ons rosbief bestellen en dan nog vragen of het wel goed was gesneden terwijl een plaatsvervangende schaamte over het winkelpubliek heen trilde voor de slager. Zelf heb ik liever mensen met Coco Chanel pakken en opzichtige brillen, gespierde borstkassen en dikke dijen, dan in een dorp waar de mentaliteit netjes,deugdzaam en anaal verkrampt is.De bewoner heeft altijd een zuurstoffles nodig ook al woon je midden in de natuur.
Pretentieus plebs behoeft geen mededogen.
Pretentieus en een bord voor hun kop, zeker. Niet allemaal, zelfs Laren,Wassenaar heeft net zoals Bloemendaal arbeiders-wijkjes.Misschien is het toch wel op zijn plaats liefde en mededogen te generen aan elkaar.
(in antwoord op Solonechope)“Onlangs nog kwam een echtpaar huilend het raadhuis van Laren binnen. Ze
leefden van het snelle geld, raakten hun werk kwijt en wachtten in hun
peperdure woning maandenlang tot het schip met poen vanzelf weer binnen
zou varen.”
De tranen rollen over mijn wangen, en niet van het huilen. Hoogmoed komt voor de val. Laat ze lekker een tijdje schrijnend arm zijn. Kunnen ze daarna weer normaal gaan doen in plaats van zo pafferig.
Ik heb een miljonair in de familie , een succesvol zakenman die inmiddels met pensioen is .
Ook een persoon die villawijken links liet liggen , hij had daar helemaal niets mee.
Doe maar gewoon , dan doe je al gek genoeg , was zijn mening altijd.
En toen hij met pensioen ging, heeft hij de draad weer opgepakt als vrijwilliger bij de voedselbank .
En dat doet hij in volle overtuiging , om nuttig bezig te zijn voor de medemens die het met veel minder moeten doen .