Wanneer moet een arts zeggen: ‘stop met chemo, ga in de zon zitten’?
Veertien weken na de diagnose alvleesklierkanker overleed Boudewijn Brinkman (63). In die korte periode onderging hij nog vijf palliatieve chemokuren, waardoor hij 'totaal out of order' was, zoals zijn vrouw Geeske Hendriksen het omschrijft in Het Parool. Ze had liever gehad dat een dappere arts had gezegd: 'Hou toch op met je vol te stoppen met chemo en medicijnen. Ga zeilen!'
Maar dat zei de oncoloog niet. Die adviseerde chemokuren, die de kwaliteit van leven van Brinkman zouden verbeteren. Het tegendeel bleek waar. De resterende twaalf weken bracht hij grotendeels zwaar ziek in bed door. Hendriksen: 'Er leek maar één mogelijke keus: chemo. Want ja, wie wil er nou niets doen?'
En hij is niet de enige bij wie het zo gaat. UvA-onderzoeker Nelleke Koedoot concludeerde al in 2003 na analyse van 140 opgenomen slechtnieuwsgesprekken: 'Patiënten met kanker die niet meer te genezen zijn en die de keuze hebben tussen palliatieve chemotherapie en een afwachtend beleid, krijgen van oncologen bijna uitsluitend informatie over chemotherapie.'
De laatste jaren komt er in de medische wereld echter meer aandacht voor de nadelen van doorbehandelen tegen beter weten in. Het is niet alleen kostbaar, maar verpest ook de laatste levensfase van patiënten. Hendriksen wil artsen daar op attent maken.
Daarom heeft ze de eendaagse training 'Gesprekken over leven met de dood' opgezet. Aan de hand van voorbeelden uit de praktijk leren artsen hoe ze met patiënten kunnen praten over hun naderende dood. Zodat een arts binnenkort misschien wel durft te zeggen: 'Hou er mee op, ga in de zon zitten.'
Bron(nen): Het Parool (betaald)
Nee, maar.. verrassend, zou het hier dan toch om het winstoogmerk te doen zijn geweest????
Boudewijn hapt wel, die ziet het al aankomen en wil nog niet dood.
Het winstmotief is te snel geredeneerd. De meeste (alle?) artsen zijn opgeleid om een ‘heilig’ vertrouwen te hebben in somatische behandeling.
Vanuit de aangeleerde redenering “diagnose impliceert behandeling” vereist een aanpak voor optimalisatie van de laatste levensfase een grote paradigma verschuiving. Ook de meeste patiënten zullen redeneren volgens dezelfde dogmatiek.
Wel verbaasd het me dat ook doorgewinterde oncologen niet uit zichzelf op andere gedachten komen, voor mij was 1 buurvrouw met kanker genoeg om te zien dat actief behandelen niet altijd de juiste oplossing is.
(in antwoord op KarlRuprechtKroenen)Oke dan, winstoogmerk speelt niet altijd mee bij een keuze van de arts…
Want dat hoort niet als je dokter bent, je moet immers altijd het beste met de patiënt voor ogen hebben en altijd het welzijn van de patiënt als hoogste doel stellen.
Dat de gangbare methodes gewoon gehandhaafd blijven en men maar weer de bekende weg bewandelt komt alleen maar omdat men daar aan gewend is, en heeft niets met geld te maken? Wonderlijk hoor.
Uiteraard heeft het ook verdienmodel hierachter een zwaardere invloed op deze keuzes als dat men wil denken.
Ook al hebben de meeste artsen echt het beste met de patiënt voor ogen ,ze zijn er simpelweg niet vrij in om zelf te bepalen wat ze gaan doen.
Het zou niet zo mogen zijn dat het management invloed heeft op de keuze van artsen, maar de praktijk laat echt wel wat wat anders zien.
Manager;
Waarom adviseert u deze keer geen behandeling dokter?
Dokter;
Dan kan de patiënt nog wat prettiger leven!
Manager;
Maar dan leeft hij korter en dat is heel erg.
Dokter
Bij behandeling wat langer, maar wel op een heel onprettige wijze.
Manager;
Boeie, dat is niet waar het mij om gaat, volgende keer proberen om ze langer in leven te houden, is goede reclame.
Dokter;
Vanwege wat meer winst?
Manager;
Nee, omdat wij om de patiënten geven.
Het een staat niet zonder het ander, mijn gewaardeerde Apekool, het is nou niet direct een op een zo overzichtelijk te zien wat er allemaal aan de grondslag ligt van zulke situaties maar een gordiaanse knoop is het ook zeker niet, aangezien het in deze wereld alleen maar om geld, geld, en nog meer geld gaat is het heel naïef om te denken dat dit soort vakgebieden daar niet of zelden door beïnvloed worden.
Ga ik alleen maar even horen bij een bevriende O.K. assistente ,die in 20 jaar tijd het ziekenhuis heeft zien veranderen in een mega omzet genererende fabriek waar alles alleen nog maar om maximale winst draait.
Is winst maken verkeerd?
Nee, dat niet, een gezond bedrijf maakt winst, maar moet dit dan ten koste gaan van de patiënten zodra men meer aan winst denkt dan aan de beste oplossing voor de patiënt?
Er wordt standaard vanuit management er op aangedrongen om een zo uitgebreid mogelijk traject voor elke patiënt uit te stippelen , want dit levert gewoon het meest op, ook is dit niet altijd nodig.
Net zoals in dit geval, of dit nou bewust of onbewust om geld draaide, het speelt veel meer mee als dat men durft toe te geven.
(in antwoord op Apekool)uw laatste alinea is een schot in de befaamde roos.In andere Westerse landen worden wel dure medicijnen en dure operaties gegeven/uitgevoerd met de nieuwste gecontroleerde middelen en technieken.
(in antwoord op KarlRuprechtKroenen)Zolang dat ook chemisch is loop je alleen maar andere ziektes op
(in antwoord op marianne martens)“DokterBij behandeling MISSCHIEN wat langer, maar wel op een heel onprettige wijze.”
(in antwoord op KarlRuprechtKroenen)Crazy dude…. you ok?
(in antwoord op Windows 8)Snap je het niet? Ik zeg daarmee dat de chemo de het einde misschien uitstelt.
(in antwoord op KarlRuprechtKroenen)Garantie is er niet en je kan het niet even ‘proberen’ .
Misschien.
(in antwoord op Windows 8)Alleen kan je niet ‘terug’ voor de andere optie te proberen.
(in antwoord op KarlRuprechtKroenen)Mijn zus is op 40 jarige leeftijd overleden aan maagkanker. Op moment van diagnose zat ze van boven tot onder vol. Ruggemerg, botten hersenen. Toch wilde ze maar 1 ding: leven, vooral voor haar 2 kleine kinderen. Het heeft slechts 3 maanden geduurd. De chemo werkte wel, maar het was dweilen met de kraan open. Ondanks doodziek zijn van de chemo blerf ze doorknokken. Uiteidelijk heeft ze de eer aan zichzelf gehouden.
In september werd bij mijn 80 jarige vader uitgezaaide dikke darmkanker vastgesteld. De tumor zat in de blaas. Omdat mijn vader in goede conditie was, begonnen met chemo. Na 4 sessies geopereerd, stuk van darm en blaas af, en nu herstellende in academisch ziekenhuis. Vooruitzicht is goed. Van chemo heeft hij helemaal geen last gehad. Maar dan ook helemaal niets. Blij dat men mijn vader gezien zijn leeftijd niet heeft opgegeven. Had het ook niet geaccepteerd.
In ieder geval nog mijn medeleven, ik heb het meer dan eens van dichtbij meegemaakt.
Een vreselijke ziekte.
Goed te horen dat je vader het beter doet.
(in antwoord op Dead Silence)Mijn zwager had vorig jaar leverkanker en was zo ziek dat ze het een te groot risico vonden om te opereren en hij niet zo kunnen ontwaken.
Hij heeft getekend dat hij toch geopereerd wou worden en ze hebben de gehele tumor weg kunnen halen, en hij had geen verdere uitzaaiingen.
Hij is nu nog steeds schoon.
Dan heb je echt mazzel.
Goed om te zien dat u vader zo sterk is om te herstellen en dat uw vader in een Academisch Ziekenhuis is geopereerd en wordt verzorgd.
(in antwoord op Dead Silence)Is een tumor in de blaas geen blaaskanker?
(in antwoord op Dead Silence)40 is vroeg om te gaan ….
Uitgezaaid naar de blaas maar van oorsprong darmkanker (door de wand heen).
(in antwoord op Windows 8)Eigen ervaring: “het is kanker, maar er is nog goed iets aan te doen”. Vraag mijnerzijds (want ik was al 75 en de consequenties leken me niet prettig): “en als we niets doen?”. Antwoord: “dan heb je nog anderhalf jaar, maar als het vervelend wordt kunnen we daar wel een mouw aan passen”. Dat was twee jaar geleden, er is “iets aan gedaan” en ik ga nog een tijdje mee. Maar de man was heel openhartig en liet de keus aan mij.
een specialist is geen generalist. Ik zeg niet dat een oncoloog zich hier niet mee moet bezighouden, maar een patient (en familie) zal altijd bij zichzelf te rade moeten gaan. Vaar nooit blind op een specialist.
“Het is niet alleen kostbaar, maar verpest ook de laatste levensfase van patiënten.”
menselijker:
Het verpest niet alleen de laatste levensfase van patiënten, maar het is ook kostbaar….
Altijd zelf blijven nadenken en zo goed mogelijk afweging maken. Er is inmiddels best wel wat data beschikbaar om gemiddeld genomen je kansen in te schatten.
Toen in 2007 de diagnose kanker werd vastgesteld bij mijn moeder (66) was het al te laat. Ze deed het moeilijkste maar voor haar beste; de naderende dood accepteren en samen met ons nog alles uit de laatste maanden halen dat erin zat. Dat hebben met een lach en traan gedaan.
Pharma is de rijkste industrie van de wereld,meer omzet als de olieindustrie,dus tel uit je winst.p.s. 2% van de chemo slaat,maar aan.
50% geneest. Jaja. Je moet die zooi toch ook aan lijken slijten. Stel je eens voor dat de natuur hier zelf wat tegen had. Dat zou onherstelbare schade aan de farma mafia toebrengen.
Medicijnen die zo duur zijn daar kun je je bij afvragen of dat nog wel kan.
En dan te lezen dat er in chemokuren ook kankerverwekkende stoffen zitten.
Wat zijn dit voor kille moordenaars die zoiets gevaarlijks maken ?
Beste zonspotter als de patient halverwege overlijd aan bijverschijnselen,wordt dat gezien als een overwinning op de kanker,dat de patient is overleden is bijzaak.
(in antwoord op Zonspotter Peter)