Noa (17) is na ondraaglijk psychisch lijden overleden: "Na jaren strijden en vechten is het op"

Noa Pothoven is overleden. Ze leed aan ptss, anorexia en depressies. Noa was pas 16 toen ze besloot dat het leven voor haar geen zin meer had. Ze is uiteindelijk 17 jaar geworden. In haar boek 'Winnen of leren' beschrijft ze hoe ze op jonge leeftijd is aangerand en verkracht. Thuis vertelt ze daar jarenlang niets over. "Ik herbeleef de angst, die pijn nog elke dag. Altijd bang, altijd op mijn hoede. En tot op de dag van vandaag voelt mijn lichaam nog vies. Er is ingebroken in mijn huis, mijn lichaam, dat kan nooit meer ongedaan worden gemaakt," schrijft ze in het boek. Ze informeert bij de Levenseindekliniek in Den Haag, maar die kunnen haar niet helpen. "Ze vinden me te jong om dood te gaan. Ze vinden dat ik de traumabehandeling moet afronden en dat mijn hersenen eerst volgroeid moeten zijn. Dat duurt tot je 21ste. Ik ben er kapot van, want zo lang kan ik niet meer wachten.’’ Van een vrolijk, slim en sociaal meisje verandert ze in een psychisch wrak. Ze begint zichzelf uit te hongeren en raakt zwaar depressief. Vele opnames in instellingen volgen. Na het verschijnen van haar boek is er veel kritiek op de jeugdzorg. "Noa is de afgelopen jaren omwille van haar veiligheid opgenomen in drie instellingen voor de jeugdzorg, maar eigenlijk zou ze in een gesloten instelling voor jeugdpsychiatrie opgenomen moeten worden. Ook daar zijn enorme wachtlijsten. We willen eigenlijk één plek voor haar, waar ze kan blijven en waar al haar lichamelijke en geestelijke problemen worden aangepakt. In Nederland is die niet te vinden,” zei haar moeder vorig jaar in De Gelderlander. In haar boek vertelt Noa dat ze traumatherapie nog één kans geeft, maar ook die behandeling heeft geen zin gehad. Op Instagram schreef ze onlangs dat ze al een tijdje niet meer at of dronk. "Na jaren strijden en vechten is het op. Na veel gesprekken en beoordelingen is er besloten dat ik word losgelaten omdat mijn lijden ondraaglijk is. Het is op. Ik leef al zo lang niet meer écht, ik overleef, en zelfs dat niet echt. Ik adem wel maar leef niet meer.”

Bron(nen): De Gelderlander AD