We geven toe: het onderwerp is niet helemaal des The Wall Street Journal 's, maar nadat we van de verbazing hersteld zijn, willen we hier toch even bij stil staan.
In deze grote zakenkrant staat een aanstekelijk artikel over de St. Pietersbasiliek in Rome, door Stendhal ooit het mooiste bouwwerk annex plein ter wereld genoemd. Nou was Stendhal lyrisch om bijna alles wat hij in Italie aantrof, maar laten we zijn lichtgeraaktheid niet verwarren met onoplettendheid (in het schitterende boek The Italians van Luigi Barzini passeren tal van 'grote auteurs' de reve, maar noemt Barzini Stendhal de allergrootste als het gaat om zijn inzicht en kennis van Italie). De WSJ is helemaal lyrisch over het bouwwerk, over de enorme ambitie om dit project ter hand te nemen (begonnen in 1505, 120 jaar later afgebouwd) en over de grootste meesters die hier hun hand- en spandiensten verleenden. Ach, misschien is het hele stuk wel overgeschreven uit een reisgids, want er wordt niets gezegd dat niet al bekend is. Maar dan moet de conclusie zijn dat het dikwijls bijzonder aangenaam is om in een reisgids te lezen.