Student komt met plan om plastic uit oceanen te halen
Een 19-jarige student uit Delft lijkt een oplossing gevonden te hebben voor een van de grootste hedendaagse milieuproblemen: de grote hoeveelheden plastic die ronddobberen in onze oceanen. In het rapport van TU Delft student Boyan Slat is te lezen dat zijn methode niet alleen technisch haalbaar, maar ook betaalbaar is. Het rapport is het resultaat van meer dan een jaar aan wetenschappelijk onderzoek, met meer dan 100 experts uit binnen- en buitenland die vrijwillig hebben meegewerkt aan het rapport.
Volgens Slat zijn sterke zeestromingen de sleutel tot het probleem. Met lange (100 km) drijvende armen in een V-vorm wil hij plastic afval naar het middelpunt van de armen sturen. In het midden wordt het plastic afval verzameld en op schepen geladen. De schepen brengen het afval aan land, waar het gerecycled kan worden. De oceanen op aarde bevatten zes grote stromingen, elke stroming zou zijn eigen installatie moeten krijgen. De kosten van het hele systeem bedragen 317 miljoen euro.
Het doel van het onderzoek was om naar een oplossing te zoeken voor de enorme hoeveelheid plastic in de oceanen. De schatting is dat er in de afgelopen decennia ruim 500 miljoen kilo aan plastic afval in de oceanen terecht is gekomen, dit heeft zich verspreid over een gebied groter dan Europa. Door de enorme omvang van dit gebied, was de algemene aanname dat het onmogelijk is om elk stukje plastic uit de oceaan te vissen. Maar Slat legde zich daar niet bij neer. Op vakantie in Griekenland raakte hij geïntrigeerd door het milieuprobleem toen hij besefte dat “hij meer plastic zakken dan vissen tegenkwam”.
Ook internationaal trekt zijn uitvinding veel belangstelling, zo is hij uitgenodigd voor een bijeenkomst met de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, John Kerry. Enkele critici wijzen er echter ook op dat het probleem verholpen moet worden bij de bron. Door bijvoorbeeld verpakkingsmaterialen te ontwikkelen die biologisch afbreekbaar zijn.
Bron(nen): NOS
Probleem van twee kanten aanpakken, d.w.z. hoe de huidige zee van plastic weg te halen uit de wateren en hoe ervoor zorgen dat wat erin komt binnen 20 jaar vanzelf is opgelost. Anderzijds het aantal mensen reguleren op de planeet. Dat is de oorzaak van alle problematiek waarover wij het de ganse dag hebben.
Doen! Koopje!
Een goed initiatief. Maar het grootste probleem schijnen vooral de kleinere deeltjes te zijn die al vermengd zijn met water en dus gegeten worden door vissen. Deze deeltjes zitten op grotere diepten en worden door de armen niet opgeveegd, dit is alleen het oppervlakteafval. Maar het kan werken.
Misschien ook goed om vanaf nu minder plastic teringzooi te consumeren en niet voor elke appel een plastic tasje te pakken. Anders blijft het dweilen met de kraan open.
Erg leuk, maar niet doeltreffend. De kostprijs is te hoog en de opbrengst is te laag. Als nu plastic duurder zou zijn dan was het anders. Plastic wordt gemaakt uit aardolie en andere stoffen. Dat is een eindige grondstof, als het op is dan is het op. Dan komt er ook niet meer bij. Onze kleinkinderen (overdrachtelijk gezien natuurlijk) zullen geen plastic tasjes meer kunnen gebruiken, of plastic bestek. De grondstoffen zijn dan op. Dan zal de prijs voor restafval extreem stijgen, nu wordt het door domme gemeentes in Nederland verbrand. Terwijl in tegenstelling tot ijzer en koper of aluminium er op den duur een groot tekort zal gaan ontstaan. Metalen zijn niet eindig, plastics wel!
Zodra de kostprijs voor grondstoffen omhoog gaat gaan Chinese schepen de zee op om plastic op te halen, dan is het probleem voorbij. Ik denk dat het heel goed mogelijk zou zijn om dit goedkoper te doen, dan is het wel zinvol. Oude overbodige schepen gebruiken als drijvers, wind-aangedreven raderen die plastic uit zee halen, die schepen kunnen daar gewoon jaren liggen, zonder dat het geld kost.