De voorzitter van de 'Human Fertilization and Embryology Authority' waarmee Hunt samenwerkt: 'We bevinden ons op onbekend terrein en balanceren tussen het verlangen van ouders om gezonde kinderen te krijgen en de impact die zo'n behandeling op de kinderen zelf en de maatschappij heeft.'
Binnenkort wellicht baby’s met drie ouders
Een behandeling waarbij gezond DNA van een derde ouder wordt geplaatst bij een embryo zou over een jaar werkelijkheid kunnen worden meldt The Telegraph. Door zo'n behandeling zouden genetische aandoeningen van één van beide ouders geëlimineerd kunnen worden om zo vervangen te worden door gezond DNA van een derde partij.
De minister van Volksgezondheid in Groot-Brittannië, Jeremy Hunt, gaat nu samen met deskundigen onderzoeken of een kind met DNA van drie ouders ethisch gezien verantwoord is. Als Hunt akkoord gaat zal de behandeling over een jaar werkelijkheid kunnen worden. Dit zal Groot-Brittanie dan het eerste land ter wereld maken waar het mogelijk is om DNA van drie ouders te hebben.
Bron(nen): The Telegraph
Een embryo met een stukje DNA van een derde is iets heel anders dan ‘een kind van 3 ouders’. Zelfs geen ‘3 genetische ouders’: het gaat slechts om een afgebakend stukje DNA. Wat zou daar nu de impact van zo’n behandeling op de kinderen zelf en de maatschappij kunnen zijn? Als je het alleen gebruikt om ernstige genetisch bepaalde aandoeningen te corrigeren, zie ik het probleem niet.
Wat is het alternatief? Abortus? De hele foetus opruimen is geen probleem, maar een kleine correctie wel?
Als mens zijn we een wezen dat met het mentaal beslist over dingen, die het mentaal niet kan beslissen. Het mentaal is er niet om over dit soort kwesties te oordelen. Daartoe is het niet in staat. Vandaar dat er altijd tegenstrijdige belangen zijn, de een is voor, de ander tegen. Dat hoort bij de verdeeldheid van het bestaan waarin de mens leeft.
Hoe kun je echter van mensen verwachten dat zij oordeel vellen in dit soort kwesties? Voor en tegenstanders zullen er blijven, want dat is in de verdeeldheid zo. Zo ligt het ingebakken in de materie van mensen, in hun gewoonten, hun denkpatronen, net zoals de ‘ziekten’ ingebakken zitten in de genen.
De vraag bij deze kwesties zou veel meer moeten zijn: Zou er een mogelijkheid bestaan om het lichaam ‘gezonder’ te maken, zodat deze ziekten niet meer voorkomen in het lichaam? Is er een mogelijkheid, om de materie van het lichaam te ontwikkelen, zodat er een materie ontstaat waarin minder ziekten voorkomen? Is de mens wel het eindpunt van de evolutie, waar veel wetenschappers van uit gaan? De evolutie heeft dan wel een heel erg ziekelijk product als eindproduct geproduceerd. De evolutie is nog niet ten einde. En het zou grappig zijn als mensen zich zouden gaan afvragen, of er minder kostbare mogelijkheden zijn om leuk kinderen te krijgen. Echter, dan zouden ze in verandering moeten komen. Er zou een transformatie van menselijke lichaamsmaterie moeten gaan plaatsvinden. Of dat in de nabije toekomst gemeengoed zal zijn, is de vraag. De mogelijkheid bestaat echter wel, want de lilaca is de wetenschap die zich bezig houdt met de ontwikkeling van de lichaamsmaterie van de mens zodat er een wezen kan komen, dat een lichaam heeft van een totaal andere structuur dan nu het geval is. Dan zal dit ‘probleem’ totaal niet meer relevant zijn.
Lijkt me logisch dat je dit wil als ouder. Je wil de best mogelijk start in het leven voor je kind, dus waarom zou je dat pas vanaf de geboorte laten gelden?
Voordat de moraalridders beginnen te schreeuwen: dat maakt iemand met een gebrek(je) natuurlijk niet minderwaardig. Zelf heb ik slechte ogen en een zwakke knie, het was me heel wat waard geweest als dat voorkomen had kunnen worden.