Mo Gawdat was al heel veel bezig om geluk onder controle te krijgen. En toen ging plotseling zijn 21-jarige zoon dood. Daar zit je dan met je onderzoek. Mo was zo bezig met geluk omdat hij alles had en toch niet gelukkig was. Hoe kon dat? Tegen Happinez zegt hij daar het volgende over: “Zoals veel mensen werd ik opgejaagd door het tempo van het moderne leven. Ik vergat dat het nodig is om af en toe stil te staan en te reflecteren. Iedereen leeft met illusies, en mijn grootste illusie was controle. Als software-ontwerper ben je je er altijd van bewust dat een softwarecode pas werkt als hij 100% perfect is. Dat streefde ik ook in mijn leven na, ik richtte me op de 0,1% van mijn leven die niet perfect was, in plaats van die andere 99,9% te waarderen.” “Toen ik eenmaal besefte dat het leven nooit perfect kan zijn, kreeg ik door dat we ongelukkig worden van onze gedachten, en niet door wat het leven ons geeft. Ieder mens is aangelegd op geluk - zo worden we geboren, kijk maar naar baby’s. Als we computers waren, zou je zeggen dat geluk onze standaard- instelling is." “In de kern is geluk een wiskundige vergelijking. Geluk is gelijk aan - of groter dan - het verschil tussen hoe jij de gebeurtenissen in je leven ervaart, en je verwachtingen van hoe het leven zich moet gedragen. Waar het misgaat is dat we die vergelijking vaak niet op de goede manier oplossen. Als je in de formule verkeerde gebeurtenissen en verwachtingen stopt, raak je teleurgesteld en voel je je ongelukkig.” Mo leerde dat je verwachtingen minstens zo belangrijk zijn als wat je mee maakt. En aan je verwachtingen kun je iets doen....
Bron(nen): Happinez