Liefde is blind, het huwelijk is de eye-opener

Boeken
woensdag, 14 december 2011 om 00:00
welingelichtekringen header 1
Op het eerste zicht merk je vaak weinig van het feit dat iemand het syndroom van Asperger heeft. Ze weten vaak welk gedrag anderen 'vreemd' vinden en proberen dat te verbergen.
Als het op liefdesrelaties aankomt, wordt het moeilijker. De meesten doen hun best om zo normaal mogelijk over te komen, anders haakt de partner vaak in een vroeg stadium af. Ze gedragen zich zoals ze denken dat een geliefde zich hoort te gedragen. Ze geven de ander complimenten, proberen de ander waar mogelijk te steunen en uiten zo min mogelijk negatieve gedachten of gevoelens.
Dat hou je natuurlijk geen jaren vol of je partner komt erachter dat je niet helemaal 'echt' bent. Vroeg of laat komt de 'ware' aard naar boven: iemand die zijn geduld verliest als hij uit zijn concentratie wordt gehaald, ook al is het door een zoen of een groet, iemand die je niet de steun kan geven die je nodig hebt.
Het huwelijk kan langzaamaan een drama worden. Als het met je relatie niet zo goed gaat, sluipt de pijn bijna onmerkbaar in je leven en stapelt zich op. Jaren later kan de ellende je ineens overvallen. Het liefst zou iemand met Asperger weglopen, de deur achter zich dichtslaan en zeggen: ''t Was fijn, maar doe geen moeite om contact te houden'. Dat gaat niet zo makkelijk, dus suddert alles verder en neemt de spanning toe tot de bom barst.
Zeker als de diagnose nooit is gesteld en de persoon zelf ook niet precies weet wat hem markeert, is het moeilijk om elkaar te begrijpen en een constructieve manier te vinden om met elkaar te communiceren. Als je weet wat Asperger is, kunnen beide partners het gedrag beter begrijpen en ermee leren omgaan.
Bron(nen): Psychology Today