Rare intimiteit: een doorzichtige WC, maar ook weer niet
Op de foto's een publiek toilet midden in Londen. Het toilet, van de kunstenaar Monica Bonvicini, is gemaakt van glasplaten die van binnen doorzichtig zijn en van buiten spiegels.
Dit is het resultaat:
Ah, kunst.
Mijn specialiteit 🙂
Heeft de beste vrouw hier ook een opleiding voor moeten volgen? Om dit te bedenken? Als ik haar wiki bekijk, heeft ze dat inderdaad gedaan.
Da’s maar goed ook, want ik had dit nooit kunnen bedenken.
En dat heb je dan ook niet bedacht. En ook niet gemaakt.
(in antwoord op vandehoedenderand)Maar jij bent ongetwijfeld met veel belangrijker zaken bezig, waar de wereld een betere, veiliger en mooiere plek van wordt.
Dat klopt.
(in antwoord op zo maar iemand)Conceptuele kunst MET praktische toepassing – dat kan ik wel waarderen.
Is gewoon amusement, met kunst heeft het niets te maken.
Lesje in kunst:
https://www.youtube.com/watch?v=lNI07egoefc
Interessante link Bas. Ik daag je uit de website Robert Florczak te bekijken. Ben benieuwd of dat onder kitch valt in jouw opinie.http://www.robertflorczak.com/
(in antwoord op Bas)Da’s inderdaad niet best 😉
(in antwoord op zo maar iemand)Klassieke fout om de oude meesters erbij te halen om hedendaagse kunst als ‘lelijk’ te betitelen. Vroeger diende schilderkunst er vooral toe om voorstellingen / verhalen af te beelden of de realiteit te vereeuwigen. Hun meesterschap werd gedefinieerd door de technieken, licht, materiaalbehandeling en drama die in een afbeelding werd verwerkt. Tegenwoordig hebben we daar fotografie voor. Rembrandt is dus niet vervangen door bijvoorbeeld Damien Hirst, maar door Nikon. Vroeger was het vooral de uitdaging om de realiteit zo dicht mogelijk te benaderen. Tegenwoordig is het de uitdaging om het individu of publieke opinie zoveel mogelijk te prikkelen. Sculpturen en schilderijen van vroeger hadden een hele andere culturele betekenis dan nu. De man in uw ‘Lesje in kunst’ lijkt dit niet echt te snappen.
(in antwoord op Bas)Ik denk dat je nog nooit goed naar een Rembrandt gekeken hebt, die schilderde namelijk bepaald niet fotorealistisch, maar weet juist met veel kunde de illusie van realisme te bereiken. Dit zie je bij vrijwel alle grote meesters.
In de traditionele Chinese schilderkunst is dit nog veel sterker, daar doen ze helemaal niet aan perspectief, correcte licht inval, etc. – de nadruk ligt op een elegante verstrengeling van symboliek met een uit te beelden tafereel. Subtiele kleurcombinaties zijn ook heel kenmerkend, ook al heeft dat vaak niets meer met de werkelijkheid te maken.
Damien Hirst is een mooi voorbeeld van een commerciële kitsch-kunstenaar die de elitaire in-crowd met teveel geld in staat stelt om belasting te ontlopen met semi-kunstzinnige dikdoenerij.
(in antwoord op AT)aha gelukkig kunst in Londen, anders had ik toch even raar op gekeken als dit kunstsubsidie kreeg in Nederland