De Franse baguette is in gevaar

Slechts weinig symbolen zijn zo onlosmakelijk verbonden met Frankrijk als de baguette. Het langwerpige, knapperige brood dat decennia een vast onderdeel was van ontbijt, lunch en diner lijkt onsterfelijk. Je hoort het vers te eten en dus gaan Fransen traditioneel twee keer per dag naar de bakkerij om voor de maaltijd hun brood te kopen. Daarom hebben ok dorpen vaak meer dan een bakker.

Toch staat deze culinaire klassieker onder druk. Nieuwe eetgewoonten, veranderende consumentenvoorkeuren en de opkomst van moderne bakkerijen zetten de baguette voor een existentiële uitdaging.

Waar men na de Tweede Wereldoorlog nog kilo’s brood per persoon per dag at, daalt de broodconsumptie in Frankrijk al decennia. Vooral jongeren slaan steeds vaker de traditionele bakker over en kiezen voor fastfood of industriële gesneden broden uit de supermarkt. In stedelijke gebieden laten zelfs hippe ‘neo-bakkerijen’ de baguette links liggen en zetten ze in op lang gefermenteerde, voedzame zuurdesembroden of meergranenvarianten. Oude zekerheden maken plaats voor nieuwe tradities.

Toch is de liefde voor de baguette verre van verdwenen. Bekende bakkerijketens blijven trouw aan dit brood, al worden soms nieuwe concepten geïntroduceerd, zoals de ‘baguette bar’. Ook baguette-sandwiches blijven immens populair. Ondertussen zoeken moderne ambachtelijke bakkers naar manieren om hun assortiment te verduurzamen en het brood langer vers te houden—een knipoog naar de toekomst zonder de wortels te vergeten.

De baguette blijft een emotioneel en cultureel anker voor veel Fransen. Of je nu kiest voor klassiek of vernieuwend, de geur van vers brood in de ochtend, het breken van een warme baguette bij de lunch—het hoort bij het Franse leven. Maar wie goed kijkt, ziet dat achter deze vertrouwdheid een grote transformatie schuilgaat. De baguette moet zich opnieuw uitvinden, zonder zichzelf te verliezen.