Obama's zwijgen over repressie is verraad Iraanse volk

De Amerikaanse president Obama lijkt ten koste van alles te willen samenwerken met het dictatoriale en repressieve regime in Iran. Dat de milities van de mullahs vreedzame demonstranten doden en verwonden in de straten van Teheran lijkt de Amerikaanse regering een zorg te zijn. Op verbale en financiële steun hoeven de Iraanse vrijheidsstrijders niet te rekenen. Is dat soms wat Obama verstaat onder Amerikaans moreel leiderschap?

Gisteren nog probeerden opnieuw tienduizenden Iraanse oppositieaanhangers de straat op te gaan om tegen het autoritaire Iraanse regime te demonstreren. De ayatollahs verhinderden met het inzetten van 15.000 veiligheidstroepen dat de vredelievende betogers een protestmars konden lopen. Daarbij werd geweld zoals gewoonlijk niet geschuwd. Volgens oppositieleden werden er zelfs schoten gelost. Of er gewonden vielen is niet bekend. Het oppositieprotest vond pikant genoeg plaats op de dag dat de Iraanse regering elk jaar weer een grote groep 'regeringsaanhangers' de straat op stuurt om de gijzeling van Amerikaanse ambassademedewerkers in 1979 te verheerlijken. Het is tekenend dat de Iraanse oppositie juist op die dag 'Dood aan de dictator!' roept en dus de kant van Amerika kiest. Maar de regering-Obama geeft niet thuis.

De vorige Amerikaanse regering van president George W. Bush heeft acht jaar lang terecht ingezet op 'regime change' in Teheran. Een aantal maanden voor de presidentsverkiezingen in 2005 sprak Bush in niet mis te verstane woorden direct tot alle mensen die zuchten onder een dictatoriaal bewind. Hij zei: "All who live in tyranny and hopelessness can know: The United States will not ignore your oppression, or excuse your oppressors. When you stand for your liberty, we will stand with you." En, toepasselijk in het geval van Iran: "Democratic reformers facing repression, prison or exile can know: America sees you for who you are -- the future leaders of your free country." Goed om te vermelden is dat Bush het niet bij woorden liet. Zijn regering gaf tientallen miljoenen euro's steun aan oppositiemedia, oppositiegroepen en hervormingsgezinde Iraanse studentenbewegingen met als doel het elimineren van het illegale en impopulaire mullahregime.

De regering-Obama heeft het beleid van 'regime change' gewijzigd omdat het door middel van diplomatie Iran van het ontwikkelen van kernwapens wil afhouden. Pijnlijk genoeg kwam het Iraanse volk een aantal maanden na die beleidswijziging massaal in opstand tegen de machthebbers van de islamitische republiek. Maar zelfs toen demonstranten op straat werden doodgeschoten en oppositieleden werden vastgezet en verkracht, weigerde president Obama om pal achter de dappere Iraniërs te staan die om niets meer vroegen dan vrijheid en mensenrechten. Pas na een aantal dagen van geweld tegen vreedzame Iraanse burgers veroordeelde Obama de acties van het regime, maar in de maanden na het neerslaan van de opstand bleef de Amerikaanse president streven naar goede betrekkingen met een regering die de steun van het volk kwijt is en er niet voor terugdeinst om de eigen burgers te executeren.

Als klap op de vuurpijl werd begin oktober bekend dat de Amerikaanse regering het door de regering-Bush ingestelde Iran Democracy Fund in z'n geheel ontmantelde. Daardoor lopen tal van Iraanse oppositiegroepen nu Amerikaanse subsidie mis in een tijd dat de Iraanse oppositiekrachten elke steun juist zo goed kunnen gebruiken. Obama reageerde ook gisteren weer mild op het neerslaan van de demonstraties. Hij zei weliswaar dat de wereld oog had voor "the Iranian people's calls for justice and their courageous pursuit of universal rights." Maar hij vervolgde met: "We do not interfere in Iran’s internal affairs."

Het is om moedeloos van te worden. Obama's aanhoudende weigering om pal te staan voor de democratische hervormers in Iran is niets minder dan verraad van het Iraanse volk en de Amerikaanse waarden. Het heeft ook helemaal niets te maken met moreel leiderschap, iets dat Obama na de Bush-jaren meende te moeten herstellen. In juni riepen de Iraanse demonstranten in de straten van Teheran nog 'O ba ma', in de hoop morele steun van de Amerikaanse president te krijgen. Gisteren werd de leus 'Obama, Obama—either you're with them or with us' gehoord. De Iraanse vrijheidsstrijders leggen met die slogan de vinger op de zere plek. Het is nu aan Obama om te bepalen aan welke kant hij wil staan.