Wouter Bos blaast de aftocht

Na de aftocht van Wouter Bos uit het kabinet en uit Uruzgan, beleven we vandaag ook zijn aftocht als PvdA-leider. Hij kiest voor zijn gezin, een keuze die hogelijk gerespecteerd wordt, maar waaraan de kiezers toch eigenlijk geen boodschap hebben.
Ziet Bos zelf niet hoezeer de boel is bedonderd? Hij sprak reeds sinds 2007 met zijn beoogde opvolger Job Cohen over de mogelijkheid tot opstappen (wat verstandig is, want er kan van alles gebeuren waardoor een partijleider ineens vervangen moet worden), maar tot vorige week hield hij publiekelijk vol dat hij voor het premierschap zou gaan. Zelf wist hij toen al dat het anders lag. Het werpt bovendien met terugwerkende kracht een vreemd licht op de val van het kabinet. Toneelspel in de politiek is geoorloofd, maar dit soort bedrog niet. Na de gemeenteraadsverkiezingen is er immers niets veranderd waardoor Bos deze stap nu ineens zou moeten nemen. Hoewel? Vandaag moet ook nog de omstreden uitslag na de hertelling uit Rotterdam bekend worden gemaakt, en Wouter Bos en Job Cohen weten nu in elk geval zeker dat niet alle aandacht naar hun collega Ahmed Aboutaleb in de Maaststad zal uitgaan. Natuurlijk is het aan Bos zelf om op te stappen en misschien is het ook wel goed dat hij weg is. Een partijleider die na grandioos verloren verkiezingen met droge ogen beweert dat de PvdA 'weer terug' is en dat er de laatste weken 'zoveel mooie dingen zijn gebeurd' ziet blijkbaar zelf niet wat voor draai hij aan de werkelijkheid geeft.
Wel mag de 'spin' van de PvdA worden gefeliciteerd. Jan Peter Balkenende kreeg de schuld voor 'gebrek aan leiderschap' en de val van maar liefst vier kabinetten, terwijl het gebrek aan leiderschap bij de PvdA zelf zat, bij een leider die in gedachten al met zijn aftocht bezig was, en met de dekking die daarvoor noodzakelijk was. Die 'dekking' lijkt hij te krijgen. Hij is op zijn persconferentie met applaus vertrokken.
Wouter, bedankt!

Bron(nen): de Volkskrant