De uren van Bella met Thomas: Mijn eerste keer als escort

¨¨¨"Bella, echte naam bekend bij de Suddeutsche, is student geneeskunde en escort. Ze doet verslag. Een samenvattend verslag van Bella.

Op een warme julimiddag heb ik voor het eerst in weken niets te doen. Mijn examens zijn af, ik ben ontspannen als ik twee woorden in de zoekbalk van mijn mobiele telefoon typ: "student", staat er. En: "escort".

Nu, driekwart jaar later, beschrijven deze twee woorden zo'n beetje wat ik doe. Ik studeer geneeskunde. En ik doe aan sekswerk. Niet omdat het moet. Maar omdat ik dat wil.

Terwijl ik die middag in juli door de vele zoekresultaten blader, blijf ik steken op een bureau: Het ziet er stijlvol uit, niet zo groezelig als sommige andere. De echte naam en het adres van de manager van het bureau staan in tekst. Het ziet er allemaal zeer gerenommeerd uit. En nog een pluspunt: de tarieven van de dames beginnen net onder de 1000 euro. Voor twee uur.

Plotseling ben ik niet meer zo ontspannen, maar opgewonden. Ik denk heen en weer, ijsbeer heen en weer in mijn kamer. Ik realiseer me hoe de boze fantasieën in mijn achterhoofd op hol slaan. Seks is lekker en gezond, geld verdienen heeft nog nooit iemand kwaad gedaan, dus waarom zou ik die twee niet combineren? Maar iets houdt me ook tegen. Ondanks alle feministische vooruitgang in onze maatschappij, wordt een vrouw die haar seksdrive vrijelijk uitleeft door velen nog steeds gezien als een provocatie.

Ik weet dat, want ik ben zo'n vrouw. Ik hou van mijn libido, ik heb het nooit onderdrukt of verborgen, integendeel: ik draag het voor me uit als in een dienblad van een verkoper. Ik vertel mijn vrienden erover en ik probeer het te geven wat het wil - of wie het wil. Sommige mensen vinden dat al jaren niet leuk. Maar ik heb daar er altijd boven gestaan om uitgelachen te worden. Het is tenslotte mijn zaak wat ik met mijn lichaam doe.

Maar hoewel dit mijn overtuiging is, kan ik de bezorgdheid niet zomaar aan de kant schuiven: Als mijn sekswerk bekend zou worden, wat zouden mijn toekomstige collega's in het ziekenhuis dan zeggen? Wat zouden mijn vrienden, mijn broers en zussen, mijn ouders zeggen?

Dus terwijl het verlangen naar avontuur en de sociale conventie het nog steeds met elkaar uitvechten in mijn hoofd, ga ik naar de website, upload portret- en bikinifoto's van mezelf, beschrijf mezelf in een paar zinnen en verstuur de aanvraag. Een aanvraag, denk ik, doet niemand kwaad. Waarschijnlijk krijg ik niet eens een antwoord.

Ongeveer een maand later zit ik in een taxi op weg naar de eerste man die me ooit geboekt heeft. Nadat mijn profiel online was gegaan, duurde het minder dan twaalf uur voordat de eerste boeking bevestigd werd. Twaalf uur! Mijn hand rust op de rode stof van mijn zomerjurk, waarop zich een vochtige handafdruk vormt. Ik zweet, maar dat komt niet door de hete buitentemperaturen. Mijn agentschap heeft me een paar belangrijke gegevens over mijn date gestuurd: Voornaam, lengte, gewicht, dat soort dingen. Thomas, de naam van mijn eerste klant, is midden 30 en werkt als advocaat in een groot advocatenkantoor. Tot zover, zo voorspelbaar.

Ik vraag me af hoe hij is, die Thomas, op weg naar de hotelkamer.

Thomas is het. Ik vraag me af hoe hij is, deze Thomas, op weg naar de hotelkamer. Hij heeft me voor twee uur geboekt, waarvoor hij iets minder dan 1000 euro zal betalen. Zullen we in die tijd veel praten of zullen we ons meteen uitkleden? Zal hij misschien een zweep tevoorschijn halen, zal ik weglopen? Ik wacht even. Adem in, adem uit, span mijn schouders aan. Dan klop ik aan.

En voor me staat een vrij normale man van midden dertig met een bril. Een man die naast me zou kunnen staan bij de koelvitrine in de supermarkt - en die ik twee seconden later alweer vergeten zou zijn. Maar het valt me meteen op dat hij lekker ruikt. "Bella, wat leuk je te ontmoeten, waarom kom je niet binnen?" zegt hij. Ik doe mijn uiterste best om mijn nervositeit te verbergen en aplomb uit te stralen. Hij glimlacht naar me. "Oh, wat lief, je bent echt zenuwachtig!"

Uiteindelijk voel ik me overweldigd, maar niet door de seks of de fysieke nabijheid.

Thomas neemt meteen het voortouw. Eerst kletst hij zorgeloos weg, over triviale dingen, dan over zijn zoon, zijn ex-vrouw, zijn werk. Het is net een eerste afspraakje, met slechts twee ontbrekende koffiekopjes tussen ons in. Het verbaast me hoe natuurlijk het hele gebeuren aanvoelt. We zitten op dezelfde golflengte, we lachen, ik voel me op mijn gemak. Ik vind het niet erg dat hij niet echt mijn type is.

Even later gebeurt er iets dat op veel eerste afspraakjes gebeurt die goed gaan: Hij komt dichterbij, pakt mijn hand en kust me. 90 minuten later liggen we naakt en verhit naast elkaar. We giechelen een beetje nerveus, net zoals je doet wanneer je dierlijke instinct bevredigd is en je je weg terug moet vinden naar je alledaagse staat. Hoe normaal alles ook aanvoelde, ik ben ook overweldigd. Niet van de relatief gewone seks of de fysieke nabijheid. Daar had ik me innerlijk op voorbereid. Nee, het is de schaamteloze genegenheid die een volslagen vreemde mij toont.

Ik ken Thomas nu 90 minuten en hij heeft het erover dat hij me het liefst bij zich zou houden. Dat kan niet, begint hij en stamelt verder: "Dus zou het niet goed zijn, dus als je wilt - mag ik dan je privé-nummer hebben?" Dit had ik niet verwacht: Escort als onofficiële datingservice. Ik kronkel, het is ongemakkelijk, op de een of andere manier te intiem. Dus ik zeg vriendelijk nee. En voeg er tegelijkertijd aan toe dat hij weet waar hij me altijd kan vinden, in ieder geval als Bella.

Even later stap ik het hotel uit in de warme augustuszon. Ik zweet niet meer, de douche heeft me schoongewassen. Mijn wangen zijn aangenaam rood. De negatieve stemmen in mijn hoofd zwijgen."