Jan-Peter stuurde zelfs geen piepklein SMS-je aan Wouter

Weer een mooie column van Sheila Sitalsing in de Volkskrant. Onder de kop 'Wouter' gaat zij in op het rapport van de Commissie-De Wit, die heeft geconcludeerd dat minister van Financiën Wouter Bos tijdens de bankencrisis van 2008 zo ongeveer alles fout heeft gedaan, tot het niet informeren van de Tweede Kamer aan toe. De heldhaftige bankenredder van toen is nu de zondebok. Velen zijn van mening dat het oordeel over Bos te hard is. Daaronder ook oud-minister van Financiën Gerrit Zalm, die over zulke onderzoeken veel minder te klagen had. De Zalmnorm werkt nog steeds. Hij is nu de baas van staatsbank ABN Amro, benoemd door Wouter, na nog even voor de DSB-bank van Dirk Scheringa (die er ook mede dankzij Dé Bank niet meer is) te hebben gewerkt.

Sheila Sitalsing merkt fijntjes op dat Bos die reddingsacties van al die oud-collegae eigenlijk niet nodig had. Wouter Bos is ook als politieke zondebok een zondagskind. Ook de media reageren met veel sympathie op de klaagzang van Wouter, want iedereen begrijpt wel dat het 'crisis' was en dat de minister van Financiën snel en op de tast moest handelen. We zijn blij dat de banken toen niet zijn omgevallen, en dat daarbij fouten zijn gemaakt was onvermijdelijk. Dat de Commissie-De Wit daar geen boodschap aan lijkt te hebben, is eigen aan dit soort commissies. Achteraf weten zij het altijd beter, zeker als het parlement het gevoel heeft met voldongen feiten te zijn geconfronteerd. Dat mag niet, eigenlijk moeten crises voor het toeslaan altijd eerst even wachten of het parlement het goed vindt.

Sheila Sitalsing refereert ook aan een vraaggesprek in NRC Handelsblad van afgelopen zaterdag, waarin Wouter meldt veel adhesiebetuigingen te hebben gekregen. Ook van Jan Peter Balkenende, de man die samen met zijn minister van Financiën banken opkocht, die eindverantwoordelijk was? Stilte (van Bos). 'Nee, niet van hem.' Ook geen piepklein sms-je.

Die akelige JPB ook. Meer dan wie ook moet hij geweten hebben hoe Wouter zich afgelopen week heeft gevoeld. Weet u nog hoe dat ging bij het rapport van de Commissie-Davids, waarin Jan Peter Balkenende de Irak-oorlog over zich heen kreeg? De PvdA zag daarin de bevestiging van het eigen gelijk, en binnen een maand liep Wouter weg, eerst uit Afghanistan, toen uit het kabinet, en later uit de politiek. Jan Peter bleef zitten, nog even, helemaal alleen. Adhesiebetuigingen kreeg hij niet, ook niet van de kiezers, die hem wegstemden en vergeten zijn. Een sms-je van Jan Peter aan Wouter, met een 'kop op joh, laat je niet kisten', zou net iets te vilein zijn geweest.