We moeten om onszelf rouwen

Vanzelfsprekend is het busongeluk in Zwitserland, waarbij Nederlandse en Belgische kinderen het leven lieten, een afschuwelijke tragedie. Zeker als ouder grijpt je zoiets bij de strot.

Een dag van nationale rouw afkondigen, zoals in België, of de vlaggen op overheidsgebouwen halfstok hangen, zoals in Nederland, is echter een slag in het gezicht van al die duizenden kinderen die dagelijks overlijden. Het toont maar weer eens aan hoe onverschillig wij omgaan met onze medemens die ver van ons bed probeert te overleven.

Op de website van Unicef lezen we enkele feiten: • 7,6 miljoen kinderen sterven voor hun vijfde verjaardag. • In ontwikkelingslanden sterven meer dan 5,5 miljoen kinderen voordat ze een jaar oud zijn. • Elke dag overlijden 9.000 baby's in de eerste 28 dagen van hun leven. • Jaarlijks sterven 781.000 mensen aan malaria, de meesten zijn kinderen onder de 5 jaar. • Elke dag overlijden 1.000 zwangere vrouwen tijdens de bevalling of in de eerste dagen na de bevalling. • 195 miljoen kinderen hebben een vertraagde groei en 129 miljoen kinderen lijden door ondervoeding aan ondergewicht. Eén op de vier kinderen in ontwikkelingslanden is ondervoed. • Per jaar sterven 1,2 miljoen kinderen aan de gevolgen van diarree. • Per jaar overlijden 1,5 miljoen kinderen aan de gevolgen van vuil drinkwater, slechte sanitaire voorzieningen en slechte hygiëne.

Waarschijnlijk hoef ik nu niets meer te zeggen. De lezer zal het wel hebben begrepen. Kunnen we deze waanzin niet stoppen? Zijn we niet verplicht met zijn allen verder te kijken dan onze neus lang is en dagelijks te rouwen voor al die doden? Zoals Mick Jagger in 1968 zong: “I shouted out, ‘who killed the Kennedy’s?’, when after all it was you and me.” Ook nu geldt: wij zijn het die al die doden in de wereld op ons geweten hebben. Wij laten het gebeuren en rouwen alleen om onze eigen kinderen.

Is het niet hoog tijd dat we in het westen ELKE dag de vlaggen halfstok hangen, omdat we met zijn allen de ogen sluiten voor zoveel hulpeloze en weerloze medemensen op onze planeet en zoiets afschuwelijks gelaten tolereren?

N.B. Ondergetekende wenst de nabestaanden van de slachtoffertjes veel sterkte bij het verwerken van hun verlies. “May the good Lord shine a light on you…” (M. Jagger/K. Richards, 1972).

Bron(nen): Etienne Kuypers Speakers Academy Boeken Etienne