Gaat het leven te snel?

Dat vraagt Lisa Belkin zich af in The New York Times Magazine, waarin ze een column schrijft over familie- en gezinszaken.
Belkin is in alle opzichten een moderne ouder: ze heeft het natuurlijk razend druk met werk en gezin, maar gelukkig snapt ze goed dat ze veel fout doet in de opvoeding en dat lezen de lezeressen van The New York Times weer graag, want dit lijkt heel erg op hun eigen leven.
In haar laatste bijdrage refereert ze aan een tweetal boeken die beide handelen over de stress van het moderne kinderleven en over wat de oplossing zou zijn: slow parenting.
En dat betekent niet dat je alles wat met je kinderen te maken hebt reuze sloom doet, nee: het gaat erom dat alle handelingen de tijd krijgen die ze verdienen. Het race-achtige aspect moet uit het leven verbannen worden. Waarbij kinderen zelf moeten ontdekken wie ze zijn. In plaats dat ouders zeggen wie ze zouden moeten zijn .
Kwaliteit voor kwantiteit, op zoek naar evenwicht, afstappen van het idee dat alles in het kinderleven perfect moet zijn; Belkin somt hier alle zaken op die de geoefende lezer over de opvoeding van kinderen bekend zal voorkomen.
Als Welingelichte kringen hier ook nog iets over mag zeggen: omdat we het als ouders zo verschrikkelijk druk hebben, scheelt het al veel tijd als we alle artikelen en boeken waarin staat wat we fout doen met de opvoeding gewoon ongelezen laten.
Dat is echt de eerste stap naar slow parenting.

Bron(nen): The New York Times