De snik van Maxime (was dat toneel?)

Thijs Broer vraagt zich in VN af: was die snik echt? Toen Maxime Verhagen tijdens zijn speech op het CDA-congres begon over zijn vader van 81, oud-KVP-er, die ook in de zaal zat, kreeg hij het even te kwaad. 'Ik ben 34 jaar lid van de partij,' zei hij met een snik in zijn stem. 'En ik hoúd van deze partij en ik geloof in onze partij!' Prompt barstte de zaal uit in een ovationeel applaus. Het was een van de vele keren dat de stemming onder de bijna vijfduizend leden in de stampvolle Rijnhal in Arnhem leek om te slaan.

(Ferry Mingelen vertelde gisteren trouwens dat Maxime veel vaker huilt. Laatst nog bij de vergadering in het Hilton.) Na een hele rij sprekers in de ochtend die afwisselend voor en tegen het samenwerking met de PVV pleitten, leken de voorstanders in de zaal opeens het tij helemaal mee te krijgen. Zou het dan toch een overweldigend 'ja' tegen het regeerakkoord worden? Intussen werd op de perstribune de vraag gesteld: was die snik wel echt? Zo mooi getimed, met zo'n effect, dat kón bijna niet spontaan zijn. Onzin, riepen anderen, zoiets kan je niet spelen.

Het zou best eens allebei waar kunnen zijn. Ongetwijfeld heeft Verhagen gedacht: ik moet laten zien hoe ik aan de partij verknocht ben, en als mijn oude vader in de zaal zit, dan noem ik hem gewoon. Op zulke momenten komt de ontroering vanzelf. Ervaren sprekers als Verhagen weten dat: ook je eigen emoties kun je manipuleren

Maar de christen-democraat had ook reden om geëmotioneerd te zijn. Al maanden wordt hij door het slijk gehaald als de katholieke gluiperd die het land uitverkoopt aan Wilders. Niet helemaal zonder

Bron(nen): Vrij Nederland