Het FD: alle parlementaire boefjes op een rij

Op de foto de 'doodzieke' Tara Sing Varma. Het Financieele Dagblad haalde alle (?) parlementsleden met iets op hun kerfstok uit de archieven. Van Aantjes via Sam Pormes naar Harry van den Bergh. Eerst de oogst: Voor de 19de-eeuwse liberale senator en de vooroorlogse liberalen en was het na aanraking met justitie einde verhaal. Dubieuze transacties noopten in 1987 ook het PvdA-Kamerlid tot opstappen. In 1982 raakte reporter van De Telegraaf, in opspraak. Behalve aan Nijpels bleek hij ook pr-adviezen te hebben verschaft aan een van fraude beschuldigde vastgoedfirma. En hij had banden met bordeel Casa Rosso. Een hardnekkig verhaal wil - gedocumenteerd door Weekblad De Tijd - dat hij toch werd beëdigd, omdat hij ‘iets wist’ over Nijpels en andere partijprominenten. Met name dat Nijpels stiekem homoseksueel was. En dat niet wilde weten.

Ook (LPF) had zijn geld verdiend met pornosites en 06-lijnen. Toen in juli 2006 kamerlid werd, had de LPF haar al uitgespuugd. Als gemeenteraadslid in Amsterdam zou ze subsidies voor de partij naar haar eigen reclamebureau hebben gesluisd.

Later werd ze er ook nog van beticht haar sociale huurwoning onder te verhuren. Nog later had de PvdA-fractie Hamid Houda. De partij was trots op de allochtone ondernemer, maar hij bleef handel drijven vanuit de kamerbankjes. Te ondernemend. Na gedoe stapte hij op.

De zaak Tara Oedayra Singh Varma. Zij kwam in 1994 voor GroenLinks in de Kamer en raakte in opspraak omdat ze geknoeid had met geld bij het Grenada-Komittee. In 2000 nam ze afscheid van het Binnenhof. Ze zou lijden aan een terminale vorm van kanker. Dat bleek achteraf een verzinsel. Ze was slechts ziek in het hoofd.

Dankzij haar vertrek kwam in de Eerste Kamer. De oud-onderwijzer en Molukker bleek veroordeeld wegens betrokkenheid bij een mislukte aanslag op 2 politieagenten. Ook kwam Pormes in opspraak door gesjoemel bij welzijnsstichtingen. Onthullingen over deelname aan een guerrillatraining in Zuid-Jemen, in de jaren zeventig, leidden uiteindelijk tot zijn vertrek.

GroenLinks kwam opnieuw in opspraak toen Wijnand Duyvendak bleek te hebben ingebroken bij een ministerie. Duyvendak diende zijn ontslag in.

Dat Richard de Mos (PVV) jokte dat hij schooldirecteur is geweest, kan blijkbaar bij de PVV. Maar pochen op een kandidaats rechten dat hij nooit had gedaan, kostte Evan Rozenblad (PvdA) in 1994 de kop.

Philomena Bijlhout (LPF) pakte in 2002 het record van kortst zittende staatssecretaris af van Charles Schwietert (VVD). RTL liet binnen enkele uren na haar benoeming foto’s zien waaruit bleek dat ze ook na de Decembermoorden nog paradeerde in het uniform van Bouterse's burgermilitie. Charles Schietert beweerde doctorandus te zijn en was het niet.

De veronderstelde leugens van (VVD) bij het aanvragen van haar Nederlanderschap, leidden in 2006 niet alleen tot haar vertrek uit de politiek en Nederland, maar ook tot de val van het kabinet Balkenende 2.

Het verzwijgen van een ‘fout’ oorlogsverleden maakte in 1978 een einde aan de carrière van CDA-fractieleider Willem Aantjes.

Twaalf jaar later overkwam Ir. Adams (Boerenpartij) hetzelfde. Eibert Meester (PvdA) bleek een uitkering te innen voor verzonnen verzetsdaden.

Loek Duyn (CDA) verloste voor het oog van tv-kijkend Nederland een koe met een verboden geboortekrik. Vervolgens werd hij dronken achter het stuur betrapt. De verkeerswoordvoerder gaf zijn zetel pas op toen uitkwam dat hij zijn auto op een invalidenplaats had gezet.

Lof voor het speurwerk van het FD. Relativering: dit zijn affaires die bekend zijn geworden. We weten over de parlementariers niet wat we niet weten, al had oud-premier Jan de Quay in dit rijtje niet misstaan. Hij probeerde het in de oorlog op een akkoordje te gooien met Seyss-Inquart en bracht het toch nog tot premier (KVP) van Nederland.

PS: Voor wie aan geschiedvervalsing wil doen rond Willem Aantjes: vooral doen als het oplucht, maar dit zijn de uit-en-te-na onderzochte feiten: In het kader van de “Arbeitseinsatz” werd Aantjes op 19 juli 1943 door de directie van de PTT uitgezonden naar Güstrow (Mecklenburg). Naar eigen zeggen, weigerde hij geen dienst omdat anders mogelijk een gehuwde PTT’er zou worden uitgezonden. Hij probeerde zich later aan deze verplichte tewerkstelling te onttrekken door zich in september 1944 in Duitsland aan te melden bij de Germaansche-SS. Volgens plan zou hij naar Nederland worden gebracht voor een opleiding voor politiediensten op het landgoed Avegoor bij Ellecom. Hij werd echter door het SS-Hauptamt gemobiliseerd, ten einde ingedeeld te worden bij de “Landstorm Nederland” (een onderdeel van de Waffen-SS). Toen weigerde hij het uniform aan te trekken en de opleiding te volgen. Hij werd hiervoor gevangen gezet in het strafkamp “Port Natal” bij Assen, waar hij tot het einde van de oorlog vastzat.