De misdaden van Moebarak

Egypte is geen democratie, dat wisten we al. Steeds meer komt er naar buiten van de medogenloosheid van de regering-Moebarak. Onder andere dankzij WikiLeaks documenten. Een aantal details uit de vuiligheid die de president aan zijn vingers heeft: - Politiegeweld. De opstanden begonnen niet voor niets op 25 januari, een officiële 'politiefeestdag'. De gehate politie heeft door de permanente noodtoestand een vrije hand in het onderdrukken van Egyptische burgers. Duizenden Egyptenaren werden willekeurig gearresteerd, geslagen, en vastgehouden zonder enige aanklacht. Afgelopen zomer werd een jongeman nog doodgeslagen door agenten omdat hij weigerde bij een internetcafe zijn id-kaart te laten zien. Politieagenten worden met wapenstok, maar zonder deugdelijke training de straten opgestuurd. - Martelingen. Wanneer arrestanten eenmaal in handen vallen van de veiligheidsdiensten worden ze gemarteld door electrische schokken, vastbinden in oncomfortabele posities, gedwongen staan voor zeer lange tijd, 'waterboarding', verkrachting en dreigementen naar familieleden. Veiligheidsdiensten, onder het toeziendoog van de huidige premier Suleiman, knapten graag dit soort klusjes op voor de Amerikanen. Uit Wikileaks documenten blijkt dat de politie in geval van moord zo'n 50 mensen uit de omgeving oppakt en net zo lang aan hun armen aan het plafond hangt tot iemand bekent. - Politieke controle. In Egypte is het vrijwel onmogelijk om een politieke partij te beginnen. Kandidaten die aan de presidentsverkiezingen mee willen doen hebben 250 handtekeningen uit het door Moebarak's partij gedomineerde parlement nodig. En anders kan Moebarak met een beroep op de noodtoestand altijd nog een partij verbieden.
- Journalisten zijn hun leven niet zeker. Journalisten en politieke bloggers 'verdwijnen' vaak voor weken. Waarschijnlijk ondergaan ze een behandeling zoals omschreven onder het tweede punt uit deze lijst. Ook de wetenschap is niet vrij. Professoren aan de universiteit worden door de staat benoemd. Wanneer een hoogleraar van de officiele lijn afwijkt wordt hij ontslagen, belachelijk gemaakt of in elkaar gemept. - Vrouwen en minderheden worden gediscrimineerd. Vrouwen horen eigenlijk niet op straat en zijn voor de wet absoluut ongelijk aan mannen. Een scheiding is onmogelijk te regelen zonder toestemming van de man. Straatkinderen (zo'n 5000 in Caïro) worden regelmatig in smerige ongezonde cellen opgesloten.

Bron(nen): Foreign Policy