Van een vrouw die carriere maakt wordt vaak gezegd - of tenminste gedacht - dat ze via het bed ophoog is gekomen. Maar is dat ook zo? Niet waar, weet Eleanor Mills vandaag te melden in The Sunday Times. Allemaal oude verhalen die stammen uit het verre Frankrijk waar gewiekste vrouwen ooit uitermate bedreven waren in het inpakken van machtige mannen, in ruil voor een betere positie. Welingelichte Kringen gelooft het graag, maar wat is dan de status van de seksuele acrobatiek op het moderne kantoor anno 2010? Allereerst is de werkplek de plek waar mensen elkaar ontmoeten die iets met elkaar krijgen - volgens experts gaat het om 40 -60 procent van alle liefdesrelaties. Mensen die werken hebben veel met elkaar te maken en is het dan gek dat vroeg of laat de liefde zijn aandeel opeist?
Hoe harder (langer) er gewerkt moet worden, hoe groter de kans op romances. Want stel, je bent advocaat en je werkt zo'n 60 uur per week, dan is er eigenlijk ook geen andere plek waar je nog iemand zou kunnen ontmoeten. En als het zo is dat je collega's ook van die lage werkdagen maken, ontstaat er vanzelf iets moois op kantoor. Sommigen laten weinig aan het toeval over. Je hebt vrouwen die al bij de sollicitatie alles in de strijd gooien. Zeker, je moet goed zijn in je werk om een baan te krijgen maar stel dat je ook nog aantrekkelijk bent? Nou wil het toeval dat we volgens The Sunday Times in een 'lookist society' leven: image matters. Het lichaam is al sportend in de juiste vorm gebracht, de kleding is passend en aan de kapper wordt veel geld besteed, dus eigenlijk zijn alle ingredieten voor een romance wel aanwezig. En laten we niet vergeten dat op de werkplek machtige mensen (vaak mannen) rondlopen, wat op zich weer een attractie is en een bron van erotisch vertoon. Niet alle bedrijven zijn blij met de vele mogelijkheden voor man en vrouw om elkaar te lijf gaan en daar heb je dan de zogenaamde 'love contracts.' In de VS is dit al behoorlijk gangbaar; je mag niets met elkaar beginnen omdat de bedrijfsleiding bang is voor 'sexual harassment' claims en soortgelijke ellende.
Deze bovenmatige zorg is de rest van de wereld nog bespaard gebleven, maar wie weet komt dat allemaal onze kant op. Tot die tijd geldt volgens The Sunday Times de volgende oude vuistregel: als de verkering tussen 2 medewerkers van dezelfde firma onverhoopt uitgaat, is de laagstgeplaatste de sigaar.
En kan ze vertrekken.
