Het homohuwelijk? Waarom geen polygamie?

Een aardige column in de Turkse krant Hürriyet van Mustafa Akyol, die sympathiseert met de islamitische partij van premier Erdogan. Aardig, omdat ook onder de Turkse islamisten over het homohuwelijk wordt gediscussieerd en Akyol 'het recht op vrijheid' belangrijker vindt dan de 'plicht tot moderniteit'. De discussie verraadt meteen hoe de hedendaagse verhoudingen in Turkije liggen. De emancipatie van de islam geldt voor velen als een bevrijdende, democratische kracht, terwijl het op het Westen gerichte secularisme als opgelegd, geforceerd en zelfs bekrompen wordt gezien. Akyol doet zich liberaal voor, maar wijst het 'lief zijn voor homo's' - in het Westen de lakmoesproef voor progressiviteit - af. Daarbij verwijst hij naar culturele vooroordelen. Op de vraag van een Europeaan of hij dacht dat het homohuwelijk in Turkije ooit ingang zou vinden - antwoord: 'nee' - stelde Akyol een tegenvraag. 'Denkt u dat polygamie ooit in het Westen geaccepteerd zal worden?' Ook hierop was het antwoord 'nee', waarop Akyol concludeert dat cultuurverschillen in deze de doorslag geven. Of hieruit geconcludeerd kan worden of Turkije wel of niet tot de EU kan toetreden blijft de vraag. Maar het laat wel zien dat de 'alles moet kunnen houding' die in Europa lange tijd als het summum van tolerantie gold, niet meer geldt. Westerse mannen mogen zich afvragen of hun positie daarmee verbeterd is. Het homohuwelijk mag wel (en kinderen adopteren straks ook), maar polygamie is verder weg dan ooit. Tenzij de Turkse moslimmannen ook in Europa hun oude machorechten opeisen, maar zover is het cultuurrelativisme hier nog niet voortgeschreden. Polygamie is trouwens ook in de moderne republiek van Atatürk - die de vrouwenemancipatie bevorderde - verboden.

Bron(nen): Hürriyet Turkish Daily News