Vaandelvlucht van de dertigers en de veertigers

Prachtige column van Arie Elshout, vandaag in de Volkskrant. Hij beschrijft het terugtreden van Camiel Eurlings en Wouter Bos, die beiden meer aandacht aan hun privéleven willen besteden, als de vaandelvlucht van de dertigers en veertigers. Zijn ze op jonge leeftijd, veel te vroeg dus, al minister, komen ze ineens tot de ontdekking dat er meer in het leven is dan politiek. Hear, hear! En dan weglopen en ook nog applaus krijgen voor hun moed en integriteit. Dat Camiel er vandoor is gegaan vanwege een Hongaarse schone, valt te begrijpen. Dat heeft nog iets mannelijks, zoals autorijden (dat Camiel even ernstig dreigde te gaan verstoren) dat ook heeft. Maar dat Wouter de troepen in Afghanistan, het ministerie van Financiën, wankelende banken, het kabinet Balkenende IV en dan ook nog zijn eigen partij in de steek laat, omdat hij meer tijd wil hebben voor gillende babies en stinkende poepluiers, tart toch elke verbeelding. Tegen dit soort softies helpen zelfs geen watjes meer.
En de vijftigers en zestigers? Zij happen naar adem, horen nog wat valse echo's over vaderlijke plichten, papadagen en gedeelde verantwoordelijkheden, beseffen in stilte dat je beter een babyboomer kunt zijn dan voor die vreselijke babies te moeten zorgen, en nemen alsof het de gewoonste zaak van de wereld is het echte mannenwerk weer over.

Bron(nen): de Volkskrant