Volgens twee mannen die een week meereisden met Kris Kremers en Lissane Froon, de twee meisjes die zijn verdwenen in Panama, waren de twee geen waaghalzen. Ze hadden contact tot vlak voor de verdwijning, schrijft De Telegraaf, die de mannen sprak.
Op 1 april, de dag van de verdwijning, kreeg reisgenoot Edwin Cornelis een WhatsAppbericht van Lisanne. „Ze wilde weten of het goed met ons ging. Wij waren na de week in Bocas doorgereisd naar Panama City en zij waren op 1 april in Boquete. Lisanne had gehoord dat er in Panama City een hostel was afgebrand en ze maakte zich zorgen over ons. Wij sliepen gelukkig ergens anders. Nadat ik had geantwoord, vroeg ik haar hoe het gastgezin haar beviel, maar daar hebben we nooit antwoord op gekregen”, zegt Cornelis, die enkele dagen later via de talenschool vernam dat de vrouwen spoorloos waren verdwenen.
Een week lang vierden de reizigers Edwin Cornelis, Bas van Lieshout en Mart Huisman uitbundig vakantie met de Amersfoortse meisjes in de kustplaats. De foto’s op Facebook herinneren aan de week die zij samen beleefden. De mannen sliepen in hetzelfde hostel, gingen gezamenlijk uit eten, lagen op het strand en gingen ’s avonds uit. „Er is in die tijd geen enkel moment geweest dat ik dacht dat zij gevaar liepen. Uitgaan was in Bocas in ieder geval heel veilig”, stelt Huisman.
„Het waren geen avontuurlijke meisjes. Lisanne vertelde mij dat ze het al heel wat vond om weer in de oceaan te zwemmen. Dat had ze heel lang niet gedaan”, herinnert Huisman zich.
Ik heb in die regio 6 jaar terug als reisleider gewerkt. Van Costa Ria naar Panama met een groep in een bus en weer terug. Kwamen we ook over Boquete, waar een tour gedaan kon worden bij een historische koffiefabriek. Leuk plaatsje. Maar zeker een keer het vermoeden gehad dat de lokae buschauffeur in de drugshandel zat. Zo zenuwachtig voor de grens na vertrek uit Boquete, terug naar Costa Rica, kreeg voortdurend smsjes en telefoontjes (hij had zich misrekend eerder op de reis in Costa Rica bij het verblijf op een bepaalde plek, 3 ipv 2 dagen wellicht was de tegenspartij ongeduldig). Uitermate verdacht. De douane moesten we sowieso omkopen anders zou de bus uitgebreid gecontroleerd worden wat uren tijdverlies zou opleveren (iedere reisbus moest meewerken aan deze omkoperij). In Costa Rica bleven we een nacht bij een lokaal hotel aan zee dat erg afgelegen lag, ideaal om de handel over te laden (wat ook bleek toen ik alleen s nachts van het lokale dorpje af langs het eenzame hotelpad liep: er lag een bootje aan de oever van waaruit lichtseinen naar mij werden gegeven. Wilde er niks mee te maken hebben, doorgelopen).
Vaak gedacht, stel dat het de politie toch was uitgekomen om de bus te doorzoeken, was ik dan de bak ingedraaid? Zonder te willen bij drugshandel betrokken te raken. Later nagevraagd, sommige reisleiders bleken ook willens en wetens bij te verdienen door kleine hoeveelheden drugs te smokkelen.
Ik wil niet zeggen dat deze dames actief in de drugshandel zitten, maar wellichtzijn ze gebruikt door iemand…