'Ons voedsel is onzichtbaar geworden'

'Voedsel is een essentieel onderdeel van ons leven. Als het moet, kun je zonder auto en een tijdlang zonder nieuwe kleren. Maar eten moet je elke dag.’ Een waarheid als een koe, al staan we er niet iedere dag bij stil. Toch vindt de Britse architecte Carolyn Steele en schrijfster van het boek De hongerige stad, dat ons voedsel onzichtbaar is geworden. We zien niet meer hoe ons eten wordt gemaakt, zegt ze in een interview in de Volkskrant. Omdat voedsel van steeds verder wordt aangevoerd, is het zijn centrale plaats in de stad kwijtgeraakt. En met het verdwijnen van de markten is, zegt ze, het leven uit de steden gesneden.

Steele pleit voor stadslandbouw en meer markten in de stad. Maar wat we volgens haar vooral moeten doen, is onze relatie met eten veranderen. Omdat we de controle over ons eten uit handen hebben gegeven aan een handvol grote bedrijven, hebben we een deel van onze vrijheid weggegeven, vindt Steele. 'Stem met je voeten: koop je eten ergens anders dan in de supermarkt. Leer je kinderen koken, eet samen aan tafel.' Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd veel groente en fruit in Groot-Brittannië verbouwd in volkstuinen. Maar als er nog eens een oorlog komt, vraagt Steele zich af wie van ons nog weet hoe je moet zaaien, planten, oogsten, en ploegen zonder tractor.

Bron(nen): de Volkskrant