Vele jaren stond de Amerikaanse Liz Obert op, kleedde zich aan, ging naar haar werk en deed alsof alles prima was. Maar als ze thuis was lag ze in bed, voelde zich depressief en hopeloos. Liz heeft een bipolaire stoornis.
Ze heeft lang een dubbelleven geleid en denkt dat ze daar niet de enige in is. ‘Mensen met geestesziekten moeten hun symptomen maskeren om te kunnen functioneren in de wereld.’
In 2013 besloot ze dat dubbelleven te fotograferen om te laten zien hoe moeilijk het is om naar de buitenwereld toe een normaal leven te leiden en tegelijkertijd te moeten omgaan met vormen van depressies. ‘Ik wil laten zien hoe het leven binnenshuis eruit ziet van mensen die worstelen met stoornissen, die vaak niet begrepen worden.’
Ze begon met zichzelf en heeft inmiddels tien portretten van mensen met een ‘dubbelleven’. Het was niet makkelijk om mensen te vinden die wilden meewerken. Lang niet iedereen durfde de andere kant van zichzelf te laten zien.
Beide foto’s zijn op dezelfde dag gemaakt. De geportretteerde heeft er kort onder geschreven hoe hij zich in beide situaties voelt.
Deze mensen proberen aan een ideaalbeeld te voldoen en gaan daardoor voorbij aan hun eigen grenzen. Dat doen we allemaal en dat is heel normaal tegenwoordig. Als je dit een stoornis noemt, dan is de hele maatschappij compleet gestoord.
Weet je iets van die mensen, ken je ze? Je hebt werkelijk geen enkele notie waarover je het hebt. Wat weer naadloos aansluit bij je eendimensionale reactie van een onbenul die vanuit het eigen, kennelijk zeer beperkte, blikveld oordeelt en anderen framed.
(in antwoord op U.S. Amrit)Verdiep je eerst eens iets voor je dit soort onzin uitkraamt.
Ken jij ze dan ?
(in antwoord op Hans H)Alles wat je weet heb je uit dit mogelijk verzonnen artikel.
Alles wat ik van jou weet is dat de domheid je in een ijzeren houdgreep heeft.
(in antwoord op Windows 8)Get al life sukkel
oei oei, heb ik pijn in je bi-polaire wonde gestrooid dat je nu gaat projecteren?
(in antwoord op Hans H)Weet je verzorger dat je z’n pc hebt gehacked, of mag je elke dag op dit tijdstip uit je dwangbuis?
(in antwoord op Windows 8)haha, ik zit er dus knal op
(in antwoord op Hans H)Oei oei, haha, knal. Indrukwekkende woordenschat. Btw, bi-polaire moet zijn bipolaire.
(in antwoord op Windows 8)Je lage intelligentie manifesteert zich dus niet alleen in je reaguursels, maar is ook af te lezen aan je gebrekkige taalgebruik.
Mss dat je eerst daar iets aan doet, mócht je daartoe capabel zijn -ik heb mijn twijfels, voor je jezelf nog verder voor schut zet.
Mss?
(in antwoord op Hans H)Je blaat als een schaap maar je woorden blijven hol en raken wal noch schip. Me raken doen ze al helemaal niet. Geniet nog van je manie.
Ik poneer een stelling en ik ben best bereid tot een diepere discussie over het onderwerp, Hans. Maar ik lees nu enkel woorden die op mijn persoon gericht zijn. Kun je jouw standpunt ook inhoudelijk toelichten? Met vriendelijke groet
(in antwoord op Hans H)Lullig hè als opeens iets op jou is gericht. Verder is mijn ‘stelling’ duidelijk genoeg
(in antwoord op U.S. Amrit)Hans, ik heb liever dat jij over je eigen ervaringen met deze gevoelens schrijft, dan zal ik het over mijzelf hebben, dat lijkt mij logischer dan dat jij het over mij hebt en dat ik over jou zou moeten schrijven.
Ik kan mij bij tijd en wijle zo voelen als sommige van de mensen op de fotos, zowel de ene kant als de andere. Dat is helemaal geen probleem, als je er geen waardeoordeel aan geeft. De maatschappij zoals die nu is geeft een positieve waarde aan mensen die sociaal zijn, extravert, spontaan, ambitieus, assertief, dynamisch. Maar niet iedereen is zo, en zeker niet iedereen is zo al de tijd. Ik ben zelf meer zoals de plaatjes aan de linker kant, en daar heb ik zelf weinig problemen mee.
(in antwoord op Hans H)Ik hou ervan om alleen te zijn, om niets te doen, om te peinzen over dingen, de hele dag binnen te blijven. Ik houd er niet van om wanhopig te zijn, eenzaam, onmachtig, maar ook die gevoelens zijn onderdeel van het menselijk leven. Gevoelens konen en gaan zonder dat ik er heel veel invloed op heb. Wat me wel opvalt aan de mensen die geportretteerd zijn, dat minstens de helft van hen een creatief beroep lijkt te hebben en misschien daarom hun gevoelens een belangrijker rol laten spelen in hun leven dan ik zou doen. Dat heeft misschien ook met leeftijd en levenservaring te maken. Een belangrijk leerpunt voor mij was dat je gevoelens hebt, maar niet je je gevoelens bent.