Ben ik gelukkiger omdat ik dunner ben, of dunner omdat ik gelukkiger ben?

'Als ik in de spiegel kijk zie ik een slankere versie van mezelf en voel ik me gelukkig,' schrijft publiciste Tyra Bosnic in The Guardian. Maar wat komt eerst: kon ze minder dwangmatig eten, omdat het beter met haar gaat? Of gaat het beter, omdat ze slanker is?

Bosnic beschrijft hoe ze een ongelukkige student was, die alle narigheid onder meer van 'er niet bijhoren' wegat. Waardoor ze er - tussen alle Instagram-studenten nog minder bij hoorde, in haar grote truien en broeken.

En toen ging ze aan het werk en moest toen als beginneling zo hard werken dat ze te weinig at en te moe was om 's avonds nog te snacken. En dus viel ze ineens 25 kilo af.

Dat gaf haar extra zelfvertrouwen. Ze ging iets doen wat ze leuk vond. Ze zegde haar baan op en reisde in haar eentje 5 maanden door Europa. Waar ze - omdat ze het leuk vond - veel wandelde, zwom en bewoog. En gezond at. En dus viel ze nog 25 kilo af.

"Toen ik thuiskwam in de VS, waren mijn familie en vrienden geschokt door mijn dramatische transformatie en mijn gewichtsverlies was er maar een deel van. Ja, ik was kleiner, maar ik zag er ook gelukkiger uit. Ik had meer zelfvertrouwen en zei dingen als: “Weet je wat nu zo leuk zou zijn? Een fietstocht." Ik kreeg zelfs een cool kapsel. Mijn nieuwe lichaam was een weerspiegeling van mijn nieuwe leven."

"Ik ben nog steeds aan de dikke kant, maar ik ben een "sociaal aanvaardbare" dikke vrouw geworden die het waard is om aandacht te schenken. Nu heb ik het gevoel dat mijn lichaam het recht heeft om te bestaan".

Bron(nen): Guardian