Waarom we schreeuwen als we ruzie maken

Als je heel boos bent ga je schreeuwen. Dat is bijna nooit logisch: degene op wie je zo boos bent is dicht bij en kan je echt wel horen. Het is duidelijk dat schreeuwen niemand echt overtuigt. Dus waarom doen we het dan? 

Recent onderzoek wijst op een verrassend antwoord: gebrek aan vertrouwen.

Veel van ons hebben een gebrek aan vertrouwen. Mensen die werden ondervraagd bij het verlaten van gelegenheden waar veel mensen bijeen waren dachten in meerderheid dat 'de andere mensen' interessanter waren dan zijzelf. En dat andere mensen niet veel zin hebben om naar ons te luisteren.

Maar we denken ook dat we moreel beter zijn dan andere mensen. We kijken op de anderen in dat opzicht neer.

Volgens deskundigen leiden die twee eigenschappen tot geschreeuw. We verwachten niet gehoord te worden, maar zijn wel overtuigd van ons eigen gelijk. Ons gebrek aan vertrouwen gehoord te worden compenseren we door harder te gaan praten. Probleem is: daardoor overtuigen we nog minder. Dus door dat geschreeuw worden bevestigd in ons gebrek aan zelfvertrouwen. Gevolg: de volgende keer schreeuwen we nog harder. Onderzoek leert, volgens de Wall Street Journal, dat de ontvanger niet gevoelig is voor jouw geschreeuw. Sterker: het doet afbreuk aan je geloofwaardigheid.

Conclusie: we schreeuwen uit onzekerheid en worden daardoor bevestigd dat anderen niet naar ons luisteren, zodat we de volgende keer nog harder gaan schreeuwen

Bron(nen): Wall Street Journal