Dit is waarom niet elk hoogbegaafd kind de volgende Einstein wordt

Wetenschappers doken in de levensloop van meer dan 34.000 internationale toppers: Nobelprijswinnaars, beroemde componisten, olympisch kampioenen en 's werelds beste schakers. En wat blijkt? Van de allerbeste jeugdschakers bereikt maar zo'n 10 procent later ook de wereldtop als volwassene. Bij topscholieren en topsporters zie je hetzelfde patroon.

Hoe kan dat nou? Het zit 'm in de aanpak. Kinderen die vroeg uitblinken, focussen zich vaak volledig op één ding. Alleen maar schaken, alleen maar viool, alleen maar turnen. Ze boeken snel vooruitgang, maar lijken daarmee ook een plafond te raken.

De latere wereldtoppers deden het precies andersom. Die speelden als kind juist meerdere sporten, hadden verschillende hobby's en maakten langzamer vooruitgang in hun uiteindelijke vakgebied. Maar die brede basis bleek uiteindelijk waardevoller dan vroege specialisatie.

Sportacademies en muziekconservatoria pikken graag de beste jonge talenten eruit om die nóg intensiever te trainen in één discipline. Maar misschien is dat helemaal niet de beste aanpak om echte wereldtoppers te kweken.

Dus ben je ouder van een kind dat niet per se de beste van de klas is? Geen zorgen. De kans dat die rustige laatbloeier later grote dingen bereikt, is misschien wel groter dan je denkt.

Bron: Science