Verbitterde ex-koning Juan Carlos: ik had niks met 'koude' Diana

Koning Juan Carlos, ooit gevierd als spil in de Spaanse transitie naar democratie, keert nu in zijn memoires genadeloos uit naar alles en iedereen die hem ooit na stond. Zijn nieuwe boek, dat deze week verschijnt, is een wrang testament van verbittering, familiebreuken en publieke ontboezemingen.

Vanuit zijn zelfgekozen ballingschap in Abu Dhabi blikt de oud-koning terug op zijn gevallen status. In 2020 verliet Juan Carlos Spanje "onder druk van media en regering", met dagelijks nieuws over corruptie en omkoping. Zelfs zijn zoon, koning Felipe, werd grotendeels buitengesloten: "Mijn zoon keerde mij de rug toe uit plichtsbesef," aldus Juan Carlos in zijn memoires. De band met schoondochter koningin Letizia is compleet verbroken; kleindochters ziet hij nauwelijks meer. "Ik begrijp dat hij als koning een standvastige houding moet aannemen, maar ik heb geleden en het doet mij pijn hem zo ongevoelig te zien," schrijft Juan Carlos.

Zijn memoires bevatten zeldzame bekentenissen en keiharde oordelen over vrienden, familie en internationale royals. Over prinses Diana, met wie hij decennia geleden geruchten over een affaire deelde, oordeelt hij vernietigend: “Diana was een koude, zwijgzame vrouw. Ik voelde me ongemakkelijk met haar in één kamer”. Ook over de beruchte Saoedische geldtransactie erkent hij nu publiekelijk: "Een geschenk dat ik niet wist te weigeren. Een ernstige fout." In 2012 ontving Juan Carlos $100 miljoen van de Saudische koning, waarvan 65 miljoen euro terechtkwam bij zijn voormalige minnares Corinna Larsen.

Zijn zoektocht naar eerherstel lijkt tevergeefs: de legale schandalen worden eerder als "gesloten door de Zwitserse justitie" gelabeld, maar de Spaanse onderzoeken lopen nog. Juan Carlos zegt zich slachtoffer te voelen van liefde, zwakheden en verkeerde vrienden, maar weerspreekt geen feitelijke beschuldigingen. "Ik heb geen recht om te huilen, maar wel om te zoeken naar verzoening met het land dat ik liefheb en zo diep mis." De memoires zijn daarmee vooral een ongezouten poging om de geschiedenis te herschrijven, vlak voor het definitieve afscheid.