'To Bill - Fuck you!' New Yorkse signeersessies briljant geparodieerd

Bill Ryan is een schrijver uit New York. Tot zover niets bijzonders. Hij bezoekt zoveel mogelijk signeersessies en lezingen van bekende schrijvers. Ook dat is niets opzienbarends, dat doen er wel meer. Maar zijn missie is bijzonder: bij het signeren vraagt hij de auteur in kwestie nou eens geen goedbedoelde, weeïge boodschap op te schrijven, maar een forse belediging. En dat lukt het regelmatig. Goed geschreven, 'literary insults' dus.

Op zijn literaire blog Insulted by Authors doet hij briljant verslag van de reacties van schrijvers en zijn er scans te vinden van de beledigingen die ze opschreven. Hilarisch is zijn verslag van zijn ontmoeting met David Mitchell, hier ook bekend vanwege zijn boek The Thousand Autumns of Jacob de Zoet. Ryan merkt dan voor het eerst dat hij herkend wordt: "So now in the small world of the event coordinators for NYC book sellers, I’m “Bill Plus Insult” or “The Insult Guy.” 

Wie zo flauw is om het spelletje, dat inmiddels een 'running gag' is geworden, niet mee te spelen, krijgt er op zijn blog van langs. Nicole Krauss, auteur van The History of Love, weigert en Ryan schrijft: "I don’t particularly like people who take themselves too seriously. (...) I’ll still read your books, Nicole. But loosen the fuck up." Jonathan Safran Foer, Kraus' echtgenoot en eveneens schrijver, doet niet moeilijk. (Zie de afbeelding hieronder) Ryan schrijkt er niet voor terug om daarna te schrijven: "Turns out, he’s a bit of a jerk."
Salman Rushdie weigert ook: “Well why would you want to bring more insults on yourself?”. Bill druipt teleurgesteld af: "...the Pantheon of Authors I’d Most Like to Insult Me remains unchanged. My heart was broken."

Ryan's initiatief is een briljant idee om het opgeklopte, soms wat hijgerige sfeertje rondom signeersessies op de hak te nemen. Welke blogger hier te lande trekt de stoute schoenen aan? De enige vereiste: een flinke dosis zelfspot.

Bron(nen): Insulted by Authors LA Times Flavorwire