Geïsoleerde president: hoe Trump zich steeds verder van de werkelijkheid afsluit

Trump is al weer bijna een jaar terug in het Witte Huis, maar zijn wereld wordt kleiner. Volgens een nieuwe analyse in The Atlantic brengt hij het grootste deel van zijn tijd door in het Witte Huis of op zijn vertrouwde resorts, omringd door een kleine kring trouwe medewerkers en bewonderaars. Waar zijn politieke identiteit ooit draaide om massale rallies en direct contact met zijn achterban, laat hij die grote campagneshows nu grotendeels achterwege. (Volgens The Daily Beast eet hij vaak in bed. Hamburgers)

Die verschuiving is zichtbaar in de cijfers. In de eerste maanden van zijn eerste termijn hield Trump meermaals per maand grote bijeenkomsten; nu zijn ze zeldzaam en kiest hij voor besloten evenementen, sportwedstrijden en optredens op bevriende zenders en podcasts. Een Witte Huis‑adviseur zegt dat er “eigenlijk geen reden meer is” voor rallies: Trump volgt zijn achterban via peilingen, rechtse media en gesprekken met vertrouwelingen. Zo ontstaat een feedbacklus waarin vooral lof en bevestiging doordringen, terwijl kritiek buiten de deur blijft.

Maar als hij de peilingen echt volgt zal hij weten dat nog maar een derde van de kiezers blij met hem is.

Tegelijkertijd stapelt de druk zich op. Zijn tweede termijn wordt gekenmerkt door harde stappen: nieuwe reis- en visumbeperkingen voor tientallen landen, strengere regels voor studenten en werknemers van buiten de VS, en een reeks controversiële decreten. Binnen de regering is er onrust: volgens een recent artikel moest Trump al meer nominaties intrekken dan welke president dan ook in meer dan veertig jaar, doordat kandidaten struikelen over schandalen, belangenverstrengeling of onhaalbare loyaliteitstests. Dat versterkt het beeld van een president die steeds meer vertrouwt op een krimpend, maar radicaler wordend inner circle.

Critici vrezen dat isolement en stress zijn beoordelingsvermogen aantasten. Politicologen die het fenomeen “Trumpisme” bestuderen, wijzen erop dat sterke mannen vaak eindigen in een information bubble: ze horen alleen nog wat ze willen horen, tot de werkelijkheid hen inhaalt. Als Trump zelden nog buiten zijn comfortzone komt – fysiek noch mentaal – neemt het risico toe dat hij steeds impulsiever en grilliger reageert op crises, van buitenlandse conflicten tot economische schokken. Een bubbel beschermt, maar maakt ook blind.