Orthopedagoog: "Elk kind moet speciaal zijn. En anders wordt er gezocht naar diagnoses"

Kinderen staan onder druk. Hun ouders vinden het maar wat belangrijk dat ze op elk vlak goed presteren: ze moeten hoge cijfers halen, veel vriendjes hebben, lekker actief zijn in liefst meerdere sporten, kortom: het is bepaald geen relaxt bestaan als kind. 

Orthopedagoog Kina Smit (45), zelf moeder van twee kinderen, vertelt aan RTL Nieuws: "Toen ik klein was, was ik gewoon een kind dat naar school ging en naar jazzballet. Geen bijles, geen extra klasjes om mijn 'talenten te benutten'. Ik was goed genoeg zoals ik was."

"Nu zie je dat ouders trots vertellen over de 'prestaties' van hun kind. 'Ze is pas 2, en nu al zindelijk!', wordt dan aan iedereen verteld", vervolgt de orthopedagoge. "Maar is je kind beter als het zindelijk is op zijn tweede, dan als dat op zijn derde gebeurt? Ieder kind moet heel 'speciaal' zijn, met bijzondere talenten. En zijn ze dat niet of liggen ze bijvoorbeeld net iets minder goed in de groep, dan wordt er gezocht naar diagnoses als ADHD of autisme."

Volgens haar is het opvoeden door de jaren heen veranderd van iets wat je van nature doet, naar iets wat aan heel veel eisen moet voldoen. "Daarnaast leven we in een tijd waarin ook de maatschappij meer vraagt van kinderen en alles wordt gemonitord. Denk aan sociale media waarmee ze continu contact denken te moeten houden met leeftijdsgenootjes en leerlingvolgsystemen op scholen, waarin alle gebieden van het functioneren in kaart worden gebracht en op basis waarvan onderscheid tussen kinderen wordt gemaakt in schooladviezen en plusklasjes."

Smit: "Toen ik klein was, zeiden ze: het is een kind, het komt wel goed. Ik hoor nu van ouders dat ze naar school moeten komen omdat hun kind te weinig vrienden heeft. Kinderen die wat drukker zijn, moeten meteen worden onderzocht op ADHD. Begrijp me niet verkeerd: ik geloof dat een label heel nuttig kan zijn, maar als je te makkelijk labelt dan geef je een kind ook een brevet van onvermogen – 'Ik kan dat toch niet, want ik heb...' – terwijl een kind misschien gewoon ergens anders is in zijn ontwikkeling. Daar moeten we voorzichtig mee zijn."

Uiteindelijk krijgt ze kinderen en jongeren in haar praktijk die vaardigheden missen. "Dan zijn er twee situaties: of ze vinden zichzelf niet goed genoeg, omdat ze niet ergens enorm in uitblinken. Of ze vinden zichzelf zo speciaal dat ze niet snappen dat niet iedereen voor ze klapt als ze een project afronden. Je taak als ouder is om kinderen voor te bereiden op het leven. Doe je dat niet, dan komen ze in een ijskoud bad terecht zodra ze de veilige bubbel van je huis verlaten."

Bron: RTL Nieuws