Hoe een monster zomaar een held kan worden

Eerder deze week hebben we u in enkele bijdragen verteld hoe Raoul Moat in Noordoost Engeland om zich heen had lopen schieten, de halve Britse politiemacht achter zich aan kreeg en tenslotte het leven liet in een vuurgevecht met de politie.
Ja, heel erg dat hij dood is, maar ook flitste even door ons heen toen we zijn belevenissen tot ons namen: er zijn weleens lieden onverwacht gestorven die een nog grotere bijdrage aan de mensheid hebben geleverd. Nu zie je dezer dagen - nadat Moat 7 dagen het nieuws heeft beheerst - iets bijzonders: mensen gaan het voor hem opnemen. Moat had toch echt ook goede kanten. Er is volgens The Daily Telegraph een soort 'Moat fanclub' ontstaan die de voormalige 'nightclub bouncer' een stuk witter en de politie een stuk zwarter poogt te maken. Dit nu, zint de roodharige en doorgaans felle columnist Simon Heffer in het geheel niet en hij schrijft in een mooi betoog wat er allemaal mis is aan deze gedachtengang.
Ten eerste is het helaas nogal gangbaar dat er heel wat wordt afgekankerd op de politie; luie agenten jagen op mensen met een defecte koplamp maar inbrekers vangen, ho maar.
Verder bestaat er in de publieke perceptie dikwijls een zeker ongeloof als iemand wordt afgeschilderd als een heel slecht mens; ook aan zo'n slechterik zullen toch wel goede kanten zitten, denkt men dan. Nou dat hoeft niet het geval te zijn, meent Heffer wat dit laatste punt betreft.  Goed en kwaad bestaan wel degelijk - hoe weinig we daar ook over horen in een samenleving die liever in relatieve dan in absolute termen denkt - en het toeval wil dat Raoul Moat een hele slechte man was.
Waarbij het derhalve toepasselijk zou zijn als de krokodilletranen om zijn verscheiden nu snel worden weggeveegd.

Bron(nen): The Daily Telegraph