Vandaag is de dag van Parijs-Roubaix, de meest gruwelijke wielerwedstrijd die er is.
In de allergoorste delen van Noord-Frankrijk zijn met zorg enkele slecht onderhouden paden behouden gebleven en over die kasseien zal de komende uren blijken wie als eerste in Roubaix aankomt, een spookstad die zijns gelijke niet kent.
Het zou best kunnen dat de deelnemers helemaal vol doping zitten, zo goed weggestopt, dat de controleurs er geen spoor van vinden. Dat is menselijk gezien niet helemaal in de haak, maar voor het wedstrijdverloop is het niet van belang. Sterker nog, misschien wordt de wedstrijd zo wel nog mooier!
Maar geen doping, een beetje doping of heel veel doping; Parijs-Roubaix is toch echt weggelegd voor de allersterksten. Dikwijls zijn het oudere kerels, van die hele taaie, die aan het einde de beste blijken te zijn.
Parijs-Roubaix is dermate slopend en aards en uitputtend - dat het toch allereerst een sportieve krachtmeting is.
Met of zonder hulpmiddelen.
Bron(nen): The New York Times