De maan heeft geen atmosfeer, geen vloeibaar water en geen zuurstof. Toch hebben Chinese wetenschappers ontdekt dat er roest op het maanoppervlak zit. Hoe kan dat? Ongeveer vijf dagen per maand schuift de aarde tussen de zon en de maan. Tijdens die periode wordt de maan niet gebombardeerd door zonnedeeltjes, maar vooral door deeltjes uit onze eigen atmosfeer. Deze stroom van deeltjes bevat onder andere zuurstof, waterstof en stikstof uit onze lucht.
Onderzoekers uit China besloten uit te zoeken wat dit betekent. In hun lab versnelden ze zuurstof- en waterstofdeeltjes tot extreem hoge snelheden en schoten deze op ijzerrijke mineralen die ook op de maan voorkomen. De zuurstof veranderde de kristallen in hematiet, een mineraal dat grotendeels uit roest bestaat.
De mens speelt (niet echt) een rol
De zuurstof die we hier op aarde produceren, reist met andere woorden honderdduizenden kilometers door de
ruimte om vervolgens het maanoppervlak te oxideren. Het grootste deel van die zuurstof komt niet door toedoen van mensen, maar van natuurlijke processen op aarde. Toch kan een minuscuul deel van zuurstof geproduceerd door de mens ook meeliften richting de maan.
Nu is het aan wetenschappers om tijdens een toekomstige maanmissie monsters van de roest mee terug te nemen, zodat onderzoekers definitief kunnen bevestigen dat de roest op de maan inderdaad van de aarde komt.