Dit is hoe je (bijna) altijd wint met schaar-steen-papier, volgens de wetenschap

Voor hun onderzoek lieten de wetenschappers 62 mensen in paren het spelletje spelen, maar liefst 480 rondes per koppel. Terwijl de deelnemers druk bezig waren met kiezen tussen steen, papier of schaar, maten de onderzoekers hun hersenactiviteit met een EEG-scan.

De beste strategie, zo blijkt uit de studie, is eigenlijk heel simpel: wees zo willekeurig mogelijk. Als je tegenstander niet kan voorspellen wat je gaat doen, heeft niemand een voordeel. Maar mensen blijken daar verschrikkelijk slecht in te zijn.

Meer dan de helft van de deelnemers koos het vaakst voor steen. Slechts vijftien procent had schaar als favoriet. En wat ook interessant is: de meeste mensen veranderen hun keuze van de ene ronde naar de andere, ongeacht of ze gewonnen of verloren hebben. Dat klinkt misschien willekeurig, maar juist die voorspelbaarheid maakt je kwetsbaar.

Hier wordt het echt interessant. De hersenscans lieten zien dat verliezers iets doen wat winnaars niet doen: ze blijven informatie uit vorige rondes onthouden. Hun hersenen waren nog bezig met wat zij zelf hadden gespeeld én wat hun tegenstander had gekozen in eerdere spelletjes.

Winnaars daarentegen? Die bleven veel meer in het moment. Hun hersenen waren vooral bezig met de huidige ronde, niet met wat er eerder was gebeurd. En dat blijkt een groot voordeel te zijn.

De les is eigenlijk verrassend simpel: probeer niet te slim te zijn. Als je voortdurend probeert patronen te ontdekken in wat je tegenstander doet, of als je denkt "ik speelde net papier, dus nu moet ik wat anders doen", dan maak je jezelf juist voorspelbaar.

Wat wel werkt? Vergeet de vorige rondes. Kies elke keer opnieuw, zonder na te denken over wat je net hebt gedaan of wat je tegenstander heeft gespeeld. En als je echt wilt winnen van iemand die dat niet doet: let op of ze een patroon hebben. Kiezen ze vaker steen? Ga dan voor papier. Veranderen ze altijd na een verliesronde? Speel daar dan op in.

Bron: Social Cognitive and Affective Neuroscience