Onderzoek toont aan dat de manier waarop ouders hun kinderen helpen met schrijven cruciaal is voor hun ontwikkeling. Het verschil zit hem niet in hoeveel tijd ze besteden, maar in het aanwakkeren van hun innerlijke drijfveren. Wetenschappers van de Australische Edith Cowan University onderzochten 159 gezinnen met zevenjarige kinderen en ontdekten dat wanneer verzorgers oprecht plezier beleven aan het ondersteunen van schrijfactiviteiten en de waarde ervan inzien, hun kinderen beduidend beter presteren dan wanneer ouders uit schuldgevoel of externe druk handelen.
De studie onderscheidde twee typen motivatie bij ouders. Autonome motivatie ontstaat wanneer mensen echt geloven in het belang van een activiteit en er voldoening uit halen. Gecontroleerde motivatie daarentegen wordt gedreven door schaamte, schuld of sociale verwachtingen.
Teksten van hogere kwaliteit
Kinderen van autonome ouders ontwikkelden een positievere instelling tegenover schrijven, wat zich direct vertaalde in teksten van hogere kwaliteit. Deze kinderen zagen schrijven als iets plezierigs in plaats van als een verplichting.
Alle deelnemende gezinnen bleken thuis wel schrijfactiviteiten te ondernemen, variërend van het maken van boodschappenlijstjes tot het schrijven van verhalen. De populairste activiteit was 'vrij schrijven': teksten maken zonder specifiek doel of uitkomst. Het onderzoek gebruikte statistische modellen om te bewijzen dat het enthousiasme van ouders indirect maar significant bijdraagt aan betere schrijfprestaties.
Deze bevindingen kunnen nuttig zijn voor het onderwijs. Scholen zouden ouders moeten helpen hun eigen waardering voor schrijven te ontwikkelen, in plaats van ze onder druk te zetten om meer te helpen. Het gaat erom een gezamenlijke schrijfcultuur te creëren waarin plezier en betekenis centraal staan.