Capibara’s staan bekend als een van de chillste diersoorten op aarde. Ze liggen ontspannen aan de waterkant, laten vogels op hun rug zitten en lijken zelfs bevriend met roofdieren die normaal gesproken geen genade kennen. Ze worden zelden opgepeuzeld door krokodilachtigen, zoals kaaimannen. Hoe kan dat?
Capibara’s zijn de grootste knaagdieren ter wereld en leven vooral in Zuid-Amerika, waar ze rondkuieren rondom rivieren, meren en moerassen. Precies daar waar ook kaaimannen rondzwemmen. Toch eindigen volwassen capibara’s nauwelijks als maaltijd voor de gevaarlijke reptielen. Volgens capibara-expert Elizabeth Congdon is dat geen toeval. “Het is erg ongebruikelijk dat krokodilachtigen in het wild op capibara’s jagen en ze ook daadwerkelijk opeten”, legt ze uit aan IFLScience. De bijtgrage roofdieren maken soms een uitzondering als voedsel schaars is, maar meestal laten ze de megacavia's links liggen.
Geen makkelijke hap
De belangrijkste reden: capibara’s laten zich niet zomaar naar de slachtbank leiden. Ze mogen er aaibaar uitzien, maar beschikken over grote, vlijmscherpe voortanden en een fors lichaam. “Capibara’s hebben grote, scherpe tanden. In combinatie met hun lichaamsgrootte zijn ze de moeite en het risico op verwondingen niet waard”, legt Congdon uit. Voor een kaaiman is er bij een worsteling met zo’n dier meer risico dan beloning.
Er is wel één duidelijke uitzondering. “De uitzondering zijn de baby’s. Baby’s zijn snacks voor van alles, zelfs voor roofvogels.” Jonge capibara’s zijn kwetsbaar en staan dus wél op het menu van allerlei roofdieren.
Ontspannen houding
Die ontspannen houding maakt capibara’s ook populair bij andere dieren. “Ik heb foto’s van capibara’s met vogels op hun rug, schildpadden die op hen zonnebaden terwijl ze slapen”, vertelt Congdon. Zolang er gras en water is, vinden ze alles best.
Hun grootste vijand is de mens. In delen van Zuid-Amerika worden capibara’s bejaagd voor hun vlees. Tegen een geweer kunnen ze natuurlijk niet op, maar val je het knaagdier met blote vuisten aan, dan zul je het berouwen. Zelfs de chillste dieren hebben hun grenzen.
Bron: IFLScience
Loading